Η ηλεκτρονική βιβλιοθήκη νομοθεσίας δημοσίων δαπανών, docman.gr αποτελεί το κρυφό χαρτί κάθε δημόσιου λειτουργού και πολίτη που θέλει να βρει άκρη στο χάος της πολυνομίας του Δημοσίου

Της Λινας Γιανναρου

«Δεν είναι καλύτερο από το να πήγαινα στο καφενείο;». Η ήπια διατύπωση θα ταίριαζε περισσότερο σε κάποιο ενδιαφέρον χόμπι, σε μια ασχολία που θα έκανε τα απογεύματα μετά τη δουλειά, να περνούν πιο εύκολα και τα Σαββατοκύριακα να κυλούν πιο ευχάριστα «τώρα που τα παιδιά έχουν μεγαλώσει». Οχι στην εργώδη αποκρυπτογράφηση των νόμων, των Προεδρικών Διαταγμάτων, των εγκυκλίων και των χιλιάδων άλλων εγγράφων που συνθέτουν τη ζούγκλα της Δημόσιας Διοίκησης! Από την άλλη, το μαρτυρούν όλοι στη Ζάκυνθο: ο κ. Κώστας Λαγούδης δεν είναι ένας συνηθισμένος δημόσιος υπάλληλος.

Η ηλεκτρονική βιβλιοθήκη νομοθεσίας δημοσίων δαπανών, docman.gr, που αποτελεί το κρυφό χαρτί κάθε δημόσιου λειτουργού και πολίτη που θέλει να βρει άκρη στο χάος της πολυνομίας του Δημοσίου, είναι αποτέλεσμα της εθελοντικής, εκτός ωραρίου εργασίας του προϊσταμένου της Υπηρεσίας Δημοσιονομικού Ελέγχου Ζακύνθου. Στην ιστοσελίδα, ο κ. Λαγούδης έχει αναπτύξει μια τεράστια βάση δεδομένων με τα ισχύοντα για κάθε είδους κρατικές δαπάνες, από τα δημόσια έργα και τη διαδικασία προσλήψεων μέχρι τις προμήθειες αγαθών και τα κρατικά αυτοκίνητα. Το κυριότερο: οι πληροφορίες δεν είναι ατάκτως ερριμμένες, αλλά άριστα ταξινομημένες και επικαιροποιούνται με τους ίδιους φρενήρεις ρυθμούς που -ιδίως το τελευταίο διάστημα- αλλάζουν.

Η ιδέα σφηνώθηκε στο μυαλό του κ. Λαγούδη πριν από δέκα χρόνια, όταν η υπηρεσία πρωτοσυνδέθηκε στο Ιντερνετ. «Οταν αρχίσαμε να έχουμε πρόσβαση στο Εθνικό Τυπογραφείο, το κομπιούτερ μου γέμισε με νόμους και διατάγματα. Σκέφτηκα ότι θα ήταν χρήσιμη μια εφαρμογή που θα συνέθετε όλη αυτή την πληροφορία», λέει ο ίδιος στην «Κ». Οι γνώσεις του ανιψιού του, Νίκου Μπιλάλη, στην κατασκευή ιστοσελίδων αποδείχθηκαν εξαιρετικά χρήσιμες, όμως η εισαγωγή περιεχομένου γινόταν σχεδόν χειροκίνητα. «Βρέθηκα να σκανάρω κάθε μέρα εκατοντάδες έγγραφα, πολλά του ’60 και του ’70, γραμμένα στον πολύγραφο. Μέχρι και τα παιδιά μου, που ήταν τότε μαθητές Λυκείου, έβαλα να με βοηθήσουν, τέτοιος ήταν ο όγκος της δουλειάς».

Σήμερα, η Διαύγεια κάνει το έργο απείρως ευκολότερο. «Ομως και πάλι», εξηγεί ο κ. Λαγούδης, «από τα ατέλειωτα έγγραφα που κυριολεκτικά “πετιούνται” εκεί μέσα, χρειάζεται να ξεχωρίζω όσα έχουν σχέση με τις δημόσιες δαπάνες και να τα ταξινομώ αναλόγως». Οσο η βιβλιοθήκη εμπλουτιζόταν, τόσο αυξανόταν και η επισκεψιμότητα. Για ένα διάστημα, είχε ενσωματωθεί και λειτουργούσε υπηρεσία chat, προκειμένου ο διαχειριστής να απαντά σε ερωτήσεις του κοινού, όμως απενεργοποιήθηκε, θύμα της επιτυχίας της. «Ηταν πια αδύνατο να απαντάω σε τόσες ερωτήσεις, θα έπρεπε να σταματήσω να κάνω άλλη δουλειά», λέει ο κ. Λαγούδης.

Φυσικά, το εγχείρημα έχει χρηματοδοτηθεί εξ ολοκλήρου από ίδιους πόρους. Με εξαίρεση την προσωπική εργασία, όμως, ο λογαριασμός δεν έχει χτυπήσει κόκκινο. «Το κόστος δεν έχει ξεπεράσει τα 10.000 ευρώ. Πολύ λιγότερα χρήματα δηλαδή από τα τρελά ποσά που ακούγονται για ανάλογες προσπάθειες του Δημοσίου». Είναι χαρακτηριστικό ότι το e-themis, το οποίο περιλαμβάνει την ελληνική νομοθεσία από συστάσεως του ελληνικού κράτους και ουσιαστικά αποτελεί τη μεταφορά στο Ιντερνετ του περίφημου Κώδικα Ραπτάρχη (σ.σ. ο Παντελής Ραπτάρχης ίδρυσε τον Διαρκή Κώδικα Νομοθεσίας και τον δώρισε το 1978 στο Δημόσιο, το οποίο για χρόνια τον είχε κλειδωμένο στο συρτάρι) κόστισε 1,1 εκατ. ευρώ. «Αυτό που ακόμα περισσότερο με εντυπωσίασε ήταν ότι σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, εκεί απασχολούνται 30 υπάλληλοι», λέει ο κ. Λαγούδης. Είχε κι ο ίδιος ζητήσει κάποτε χρηματοδότηση. «Ηταν στις αρχές», θυμάται. «Είχα ζητήσει έναν άνθρωπο να με βοηθά στο ανέβασμα του υλικού, αλλά μου είχαν αρνηθεί. Δεν πειράζει. Καλύτερα έτσι».

Πάντα, άλλωστε, αισθανόταν μοναχικός και ελεύθερος καβαλάρης. «Με ικανοποιεί η αίσθηση της προσφοράς. Δέκα χρόνια τώρα που ασχολούμαι με το docman.gr, αισθάνομαι ότι κάτι κάνω. Κάτι που εκτιμούν και οι συνάδελφοί μου, μεταξύ άλλων. Ειδικά οι νέοι που διορίζονται, βρίσκουν πολύ χρήσιμη τη βιβλιοθήκη». Γιατί δεν ισχύουν τα στερεότυπα για τους δημοσίους υπαλλήλους, όπως λέει. «Στα 31 χρόνια υπηρεσίας έχω γνωρίσει πάμπολλους συναδέλφους με φιλότιμο, που αφιερώνουν προσωπικό τους χρόνο στη δουλειά, που πηγαινοφέρνουν φακέλους σπίτια τους. Δεν είμαι δηλαδή η εξαίρεση».

πηγή