Η χλωρίωση του νερού

Άγιος Γεώργιος Νηλείας

Βαδίζουμε στο καλντερίμι που διασχίζει το χωριό. Κόκκινα σημάδια κατά διαστήματα καθοδηγούν τον περιπατητή. Πρόκειται για τμήμα του μονοπατιού που οδηγεί από τον Άγιο Γεώργιο στην Τσαγκαράδα. Φτάνοντας στα όρια του οικισμού διαπιστώνουμε το μέγεθος της οικοδομικής δραστηριότητας που έχει αναπτυχθεί στην περιοχή τα τελευταία χρόνια. Πολυτελείς κατοικίες υψώνονται γύρω, τσιμέντο πολύ, δρόμοι, δρομάκια, παράδρομοι που ανοίχτηκαν για να εξυπηρετήσουν τις δραστηριότητες αυτές.

Πινακίδες πώλησης ακινήτων μαρτυρούν επίσης τις διαθέσεις που υπάρχουν για την “ανάπτυξη” της περιοχής. Αφήνοντας το καλντερίμι στρίβουμε δεξιά σε μονοπάτι και βρισκόμαστε σε μια περιοχή που μοιάζει με “τρύπα” μέσα στο δάσος. “Εδώ πριν λίγα χρόνια είχε καστανιές. Μια μέρα ήρθαμε και απλά δεν ήταν εδώ. Κάποιος τις είχε κόψει. Ύστερα…τίποτα. Το άφησαν έτσι” μας λέει ένας ντόπιος κάτοικος. Άλλα κόκκινα σημάδια δείχνουν, αυτή τη φορά, τα όρια του ακινήτου.

Πινακίδες πώλησης ακινήτων στο δάσος

Ένα βαρέλι με χλώριο τροφοδοτεί το δίκτυο ύδρευσης του χωριού με ακαθόριστη ποσότητα χημικού μέσω αντλίας τοποθετημένης στο χώμα δίπλα στο δοχείο. Η παροχή ρεύματος γίνεται από ρολόι μονοφασικού ρεύματος που τοποθετήθηκε σε τσιμεντένια κολόνα όμοια με αυτές που απαιτεί η ΔΕΗ να κατασκευαστούν για την τοποθέτηση ρολογιού σε κατοικίες και δέχεται ρεύμα από παλαιότερη, από ό,τι φαίνεται, γραμμή που έρχεται από τον κεντρικό δρόμο Πινακάτες-Άγιος Γεώργιος. Η ηλεκτρική αυτή σύνδεση δείχνει να έγινε πρόσφατα αφού o μετρητής του δείχνει μόλις 3 kW. Το καλώδιο από την κολόνα προς την αντλία “σέρνεται” στο χώμα ενώ εξ’ ίσου εκτεθειμένο σε φθορές και παρεμβάσεις τρίτων, πιθανά μη εξουσιοδοτημένων ατόμων, είναι όλο το σύστημα. Σηκώνουμε το καπάκι του βαρελιού και βρίσκουμε μέσα ποικιλία ειδών της τοπικής εντομοπανίδας.

Επιστρέφουμε στον Άγιο Γεώργιο για ένα τσάι που φτιάχνουμε με εμφιαλωμένο νερό και έχοντας όλοι πολλά ερωτηματικά. Ποια η σκοπιμότητα και τι μελέτες έγιναν για την υλοποίηση αυτού του έργου; Η ακαταλληλότητα του νερού είναι φανερή με τη μύτη αφού το νερό έχει έντονη οσμή χλωρίου που γεμίζει όλο το χώρο και αφήνει μια στιφή γεύση στο στόμα και ένα ελαφρύ μούδιασμα. Οποιοσδήποτε μπορεί να ρίξει ο,τιδήποτε μέσα στο σύστημα χλωρίωσης του νερού του Αγίου Γεωργίου. Την ίδια στιγμή, η αχαλίνωτη οικιστική επέκταση που βλέπουμε μας γεννά επιπλέον υποψίες για το μέλλον της περιοχής και το πως αντιλαμβάνονται οι τοπικοί μας άρχοντες την ανάπτυξη και το μέλλον της περιοχής.

“Ζούμε σε ένα πανέμορφο τόπο που έθρεψε και μεγάλωσε γενεές γενεών και βάλθηκαν τώρα όλοι αυτοί να ισοπεδώσουν τα πάντα για να γεμίσουν την τσέπα τους” μας λένε οι φίλοι μας και κοιτάζουν το πάτωμα.

. . . . . . . .

Λίγες μέρες μετά την δημοσίευση του θέματος αλλά και τις καταγγελίες πολιτών στο Γενικό Χημείο του Κράτους και την Υγειονομική Υπηρεσία, μια προσθήκη στην εγκατάσταση στο δάσος του Αγίου Γεωργίου ήρθε να “αναβαθμίσε锨την υπάρχουσα υποδομή. Τώρα πλέον το επιστημονικής αρτιότητας τεχνούργημα είναι στεγασμένο σε ανοξείδωτο κουβούκλιο.

Προσθήκη ανοξείδωτου κουβούκλιου

Τα γεγονότα, έτσι όπως εξελίσσεται η ιστορία, μας κάνουν, εύλογα, να διερωτόμαστε:
Πρόκειται για επέμβαση που προφυλάσσει το όλο σύστημα από…κάτι, ή μήπως με τη στρουθοκαμηλίζουσα λογική του “ό,τι δε φαίνεται, δεν υπάρχει” το προφυλάσσει από τα αδιάκριτα μάτια μας και αυτά της Υγειονομικής Υπηρεσίας;

πηγή