Μαθήματα από το "Treuhand"

Γράφει ο Δρ. Ηλίας Καλλιώρας

(Ένας από αυτούς που τόλμησε και μίλησε όταν όλοι σιωπούσαν, για τα CDS)

Ο νέος εφαρμοστικός νόμος, ανάμεσα στ’ άλλα, προχωρά στην ίδρυση του Ταμείου Αξιοποίησης της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου. Η μέθοδος ιδιωτικοποιήσεων που, τελικώς, επέλεξε η σημερινή κυβέρνηση θυμίζει τo άλλοτε υπόδειγμα της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, γνωστή και ως μεθοδολογία Treuhandanstalt (ή Treuhand). Με άλλα λόγια, η Ελλάδα θα αποκτήσει μια καινούργια εταιρεία «ειδικού σκοπού», με νομοθετική ρύθμιση, που θα έχει έξι χρόνια ζωής, με αρχικό κεφάλαιο 30 εκ. ευρώ και, με τελικό στόχο, το προϊόν της αξιοποίησης να χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους. Η Γερμανική εταιρεία-πρότυπο «Treuhand» ιδρύθηκε στα μέσα του 1990, μήνες μετά την «Πτώση του Τείχους», με στρατηγικό σκοπό την ιδιωτικοποίηση κρατικών επιχειρήσεων. Η Treuhand ιδιωτικοποιούσε το 100% των επιχειρήσεων και τίποτε λιγότερο από αυτό.

Η εν λόγω Γερμανική εταιρεία συμμετοχών-πρότυπο, μέσα σε περίπου τεσσεράμισι χρόνια, ιδιωτικοποίησε: 6.500 εταιρείες και 8.000 στοιχεία ή κομμάτια ενεργητικού επιχειρήσεων, που πουλήθηκαν σε ιδιώτες, 4.300 εταιρείες ή τμήματά τους, που επιστράφηκαν πάλι στους ίδιους-προηγούμενους ιδιοκτήτες (δηλαδή, επαν-ιδιωτικοποίηση), 25.000 μικρές επιχειρήσεις, 45.000 ακίνητα, που επίσης πήγαν σε ιδιώτες και, έτι, άλλες 3.700 επιχειρήσεις έκλεισαν οριστικά. Με την σύσταση της Treuhand, στην πρώην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, υπήρχαν συνολικά περίπου 9 εκ. εργαζόμενοι, από τους οποίους περίπου 4 εκ. εργαζόμενοι απασχολούνταν στις κρατικές επιχειρήσεις. Με την διάλυση της Treuhand, στο τέλος του 1994, οι ιδιωτικές πλέον επιχειρήσεις απασχολούσαν περίπου 1,5 εκ. εργαζόμενους. Δηλαδή, απολύθηκαν τότε 2,5 εκ. εργάτες.

Να σημειώσω εδώ ότι η αξία των προς πώληση ακινήτων και εταιρειών είχε τότε υπολογισθεί, αρχικώς, σε κάτι μεταξύ 200 και 600 δισ. μάρκων. Εν τέλει, δε, συγκεντρώθηκαν μόνο κάπου 45 δισ. μάρκα. Να ειπωθεί εδώ, ομοίως, ότι, όταν διαλύθηκε η εν λόγω εταιρεία, η ίδια άφησε πίσω περίπου 270 δισ. μάρκα (περίπου 135 δισ. ευρώ), ως παθητικό, τα οποία φυσικά κάλυψαν, στη συνέχεια, οι γερμανοί φορολογούμενοι, ενώ ο πρώτος πρόεδρός της (Ντέτλεφ Ροβέντερ) δολοφονήθηκε από οργάνωση τρομοκρατών. Μάλιστα δε, και παρά το γεγονός ότι όλα αυτά συνέβησαν σε μια οργανωμένη, πειθαρχική και προτεσταντική Γερμανία, πάρα πολλές επιχειρήσεις, είτε πουλήθηκαν σε εξευτελιστικές τιμές, είτε πουλήθηκαν έναντι ενός (1) μάρκου! Υπήρξαν δε, εκατοντάδες υποθέσεις ή διαφορές, που κατέληξαν στις δικαστικές αίθουσες. Υπολογίζεται ότι εκκρεμούν μέχρι και σήμερα περί τις 500 ποινικές έρευνες, σχετικά με την Treuhand (πχ, απάτες, δωροδοκίες).

Σκεφτείτε, αναλογισθείτε το τι μπορεί να συμβεί, αντίστοιχα, σε μια χώρα μεσογειακή, χωρίς πειθαρχία, αυστηρότητα και ευταξία, όπως είναι η δική μας, με την αντίστοιχη υπό ίδρυση ελληνική «Τρόϊχαντ». Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο ίδιος ο σημερινός Υπουργός των Οικονομικών, σε παλαιότερη συνέντευξή του, είχε κάνει την «εισήγηση»: «κάθε ιδιωτικοποίηση και ειδικός νόμος!». Παρά το γεγονός ότι, για την σημερινή κυβέρνηση αποτελεί «κόκκινη γραμμή» η υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας, καθώς και η ενεχυρίαση των εσόδων από την πώληση δημόσιας περιουσίας, τα πράγματα περιπλέκονται πολιτικά, αφού η Τρόικα επιδιώκει, με εγγύηση τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις, να μας χορηγήσει δάνειο 50 δισ. ευρώ. Επίσης, η ελληνική «Τρόϊχαντ» θα λειτουργεί σε ρυθμούς «fasttrack», εκδίδοντας ομολογιακά δάνεια με εγγυήσεις του Δημοσίου (για να μπορεί, στη συνέχεια, να επαναγοράζει ομόλογα). Τα «μαθήματα» των Ανατολικογερμανών είναι πολλά, χρήσιμα και οδυνηρά! Ειδικά, στο ζήτημα της ανεργίας, τα «μαθήματα» για εμάς θα είναι πολύ σκληρά. Μήπως, όμως, η μόνη αξιόπιστη τελικώς επιλογή-λύση, για την χώρα μας, είναι κάποια άλλη πρόταση; Η παροχή εγγυήσεων από την Ευρώπη, για το σύνολο του ελληνικού χρέους;

πηγή