ΝιΠαπ ο συγγραφεύς

του Ανδρέα Πετρουλάκη

Ας είμαστε σοβαροί, στην Ελλάδα ο καθένας διατυπώνει τη γνώμη του χωρίς να χρειάζεται να τον νομιμοποιεί συγκεκριμένος ρόλος. Άλλο είναι το πρόβλημα που υπάρχει στην απάντησή του διαπρεπούς (;) (δεν γνωρίζω τι επάγγελμα κάνει - ξέρω ότι καμμιά φορά βοηθά τον αδερφό του σε δουλειές του κράτους αλλά αυτό δεν είναι επάγγελμα. Κι εγώ όταν μου μείνει το αμάξι τον αδελφό μου φωνάζω να σπρώξει).

Ξέρω ότι είναι συγγραφέας (αυτό είναι επάγγελμα αν ζεις από αυτό - μακάρι ο άνθρωπος να πουλάει τόσο ώστε να  συντηρεί την οικογένειά του με το γράψιμο). Ως συγγραφέας πάντως είναι σίγουρο ότι έχει αντίληψη της ανάγκης να διατυπώνονται με ακρίβεια και σαφήνεια τα νοήματα και να χρησιμοποιείται ορθώς η γλώσσα.

Λέει λοιπόν ο κ. Παπανδρέου: «Είναι ο πρώτος και μοναδικός (σ.σ. πλεονασμός) πρωθυπουργός από τότε που θυμάμαι έφυγε οικειοθελώς» Προφανώς παραλείπεται κάτι αναφορικό (που έφυγε ή ο οποίος έφυγε). Αυτό ασχέτως της δικής μου γνώμης ότι τον άνθρωπο αν δεν παραιτείτο οικειοθελώς θα τον έτρωγαν λάχανο οι δικοί του. Η γνώμη του Ν.Π. είναι άλλη. «Παραιτήθηκε. Και το είχε προτείνει (να παραιτηθεί) και τον Ιούνιο αλλά για λόγους κακιάς διαχείρισης από πλευρά Σαμαρά χάλασε - η θριαμβολογία της ΝΔ μόλις το πρότεινε ότι «αν είμαι εγώ το πρόβλημα φεύγω» ακολούθησε με το «Ο Φαήλος έδιωξε τον Παπανδρέου» και χάλασε η πρόταση». Αν παραμερίσουμε  ότι λέμε, ας πούμε, της κακιάς πεθεράς αλλά γράφουμε της κακής, επίσης ότι το σωστό είναι «από πλευράς Σαμαρά» ή πως μετά το «ότι» δεν επιτρέπονται εισαγωγικά, υπάρχει ένα σοβαρότερο εκφραστικό πρόβλημα στην πρόταση - περισσότερο υποθέτεις τι μπορεί να εννοεί παρά το διατυπώνει με σαφήνεια.

«Αυτά είναι του χαλιμά». Φαντάζομαι εννοεί παραμύθια της Χαλιμάς.

«Δεύτερον, ως προς την δημοκρατία του». Νομίζω ούτε καν ο αδελφός του τ. Πρωθυπουργού δεν θεωρεί ότι ο ΓΑΠ εγκαθίδρυσε πολίτευμα. Άρα δεν λέμε η δημοκρατία του Γιώργου όπως ας πούμε λέμε η Δημοκρατία του Περικλή. Άρα μάλλον εννοεί την δημοκρατικότητα. «Πιο ελεύθερα πρωθυπουργός να αφήνει τους υπουργούς του, χωρίς ενδείξεις, αλλά περιμένοντας πρωτοβουλίες δικές τους, δεν έχει περάσε. Δεν  τους έδινε εντολές (Σε στυλ Καραμανλή και Ανδρέα) και γι΄αυτό κατηγορήθηκε» Πιο ελεύθερους θα ήθελε να πει αλλά μικρό το κακό. Αφού απ΄ την άλλη ο Γιώργος δεν κατηγορείται για φόνο, δεν τους άφησε χωρίς ενδείξεις αλλά χωρίς κατευθύνσεις. Κατά τα λοιπά γνώμη του Ν.Π. είναι ότι ο ρόλος του Πρωθυπουργού μιας χώρας είναι να περιμένει (μέχρι πότε;) τους υπουργούς του να αναλάβουν πρωτοβουλίες και αυτός να τους παρακολουθεί «απλώς προεδρεύοντας» σαν τον μπαμπά τους.

Καταλαβαίνω πολύ καλά ότι αυτά τα παιδιά για λόγους ανεξάρτητους της θέλησής τους δεν μεγάλωσαν στη χώρα και είναι απόλυτα λογικό να μην χρησιμοποιούν άριστα τα ελληνικά. Απ΄ αυτό δεν ξεφεύγεις σχεδόν ποτέ. Μακριά από μένα οι χυδαιότητες αυτών που αμφισβητούν την ελληνικότητά τους και τους αποκαλούν «παιντιά». Μάλιστα νομίζω ότι η πιο συγκλονιστική και αυθεντική στιγμή του Γιώργου Παπανδρέου  στο Κοινοβούλιο ήταν η έκρηξη του στα σχόλια βουλευτών της ΝΔ για τα ελληνικά του. Η περιγραφή της οικογενειακής περιπέτειας σε περιόδους πολιτικής ανωμαλίας έδινε τελεσίδικη απάντηση.

Ο κ. Νίκος Παπανδρέου είναι συγγραφέας. Τα βιβλία του εμφανίζουν άρτια ελληνικά, προφανώς γιατί, όπως συμβαίνει σε όλους τους εκδοτικούς οίκους και για όλους τους συγγραφείς, τα επιμελούνται διορθωτές. Όταν απευθύνεται στον λαό που κυβέρνησε ο παππούς του, ο πατέρας του και ο αδελφός του, οφείλει από σεβασμό να χρησιμοποιεί τη σωστή γλώσσα αυτού του λαού. Γνωρίζοντας, προφανώς, τις αδυναμίες του, θα έπρεπε και για την επιστολή να συνεργαστεί με κάποιον διορθωτή.

πηγή

*****************************

"Ανάθεμά τον που το ειπεί τ' αδέλφια δεν πονιούνται..."

της Τζένης Κ.

Αγαπιούνται αυτά τα παιδιά. Η κλώσσα μητέρα τους τα δίδαξε από τότε που ακόμα έθαλλαν μέσα στα τσόφλια τους, να μην αποχωρίζονται το ένα το άλλο. Μαζί να σαλτάρουν, μαζί να σορτάρουν, μαζί να πέφτουν και να ανακατεύονται στην ίδια αμελέτητη πολιτικοοικονομική ομελέτα. Προς μεγάλη του τιμή, ο Νικ δε φρηκ, ο στερνογιός της οικογένειας Παπανδρέου, το πάλαι ποτέ ωραίο αγόρι που τη δεκαετία του ’90 κόλαζε μέχρι και κνίτισσα και που τώρα… όσο πάει θυμίζει και περισσότερο τον ασπρομάλλη θείο του Γιωργάκη (αστέρι της trash tv επίσης τη δεκαετία του ’90)…, συνέγραψε (καθότι συγγραφέας) επιστολή κόλαφο, με την οποία κατήγγειλε τα ΜΜΕ, επειδή θέλουν να αποκαθηλώσουν το αδέρφι του από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.

Με το πόνημά του αυτό (το οποίο μπορείτε να αναγνώσετε αυτούσιο υποκάτω της εισαγωγής), έδωσε την προσωπική του απάντηση στην iefimerida.gr και συγκεκριμένα στο κείμενο του Χρήστου Ράπτη: « ΓΑΠ: Το θλιβερό τέλος ενός προβληματικού ηγέτη». Κι εντάξει, δε λέμε, η παρθενία των προθέσεων των ΜΜΕ είναι κάργα αμφισβητήσιμη, όμως κι αυτός ο δόλιος… πώς πήγε έτσι, χωρίς να αυτοπεραστεί ένα βερνίκι Μπαμπινιώτη, χωρίς πριχού να φοιτήσει εννιά μήνες στη διά βίου εκπαίδευση, να δημοσιοποιήσει τις σκέψεις του ως πλίνθους και κεράμους ατάκτως ερριμμένους;

Όσο καλοπροαίρετος κι αν είναι κανείς, δεν μπορεί να μην αναρωτηθεί κατόπιν της ανάγνωσης πώς στα κομμάτια ο ίδιος αυτός άνθρωπος έχει γράψει βιβλία; Δεν μπορεί να μην μπει στον πειρασμό να πάρει το υποδεκάμετρο και μετρήσει πόση την έχει την άγνοια κινδύνου…

Κι αυτό το παρατσούκλι «Ν. Τρότσκυ»… δε μεταβολίζεται με τίποτα. Δε φτάνει δηλαδή που τρίζουνε τα κόκαλα του Andrew Papandrew πρέπει να ταραχτεί ο αιώνιος ύπνος και άλλων προσωπικοτήτων; Τέλος πάντων. Του βάζουμε ένα C+ για την προσπάθεια και κρατάμε το θετικό μήνυμα της αδελφικής αγάπης.

Και τώρα το κείμενο του ΝΑΠ. Προσοχή! Δεν είναι πλάκα.

«Πρώτον
Είναι ο πρώτος και μοναδικός πρωθυπουργός από τότε που θυμάμαι έφυγε οικειοθελώς από την πρωθυπουργία. Παραιτήθηκε. Και το είχε προτείνει (να παραιτηθεί) και τον Ιούνιο, αλλά για λόγους κακιάς διαχείρισης από πλευρά ΣΑΜΑΡΑ χάλασε - η θριαμβολογία της ΝΔ μόλις το πρότεινε ότι "αν είμαι ΕΓΩ το πρόβλημα, φεύγω" ακολούθησε με το "Ο Φαήλος έδιωξε τον Παπανδρέου" και έτσι χάλασε η πρόταση. Ουδεμία σχέση είχε με "οικογενειακές" παρεμβάσεις. Αυτά είναι του χαλιμά. Άρα προσφέρθηκε να παραιτηθεί, αλλά ο μεγάλος διαπραγματευτής της δεξιάς Σαμαράς (αλήθεια, μπορείτε να μου πείτε μια επιτυχία του στα 30 χρόνια πολιτικής του ζωής;) δεν ήξερε πώς να το χειριστεί.

Μετράν τα λόγια ή οι πράξεις; Παραιτήθηκε ή όχι από την πρωθυπουργία; Και έλεγε ο ΓΑΠ εξάρχής, δεν με ενδιαφέρει να ξαναβγώ, να σώσω τη χώρα από τη χρεοκοπία θέλω. Το έχουμε ξαναδεί; Να μην υπολογίζει τα γκάλοπ; Και φυσικά το πακέτο το "προδοτικό" της 26 Οκτωβρίου το πέρασαν τα μήντια ως "καλό για τη χώρα" μόλις έφυγε ο ΓΑΠ. Το ίδιο πακέτο των 180 δις συν haircut.... Τόση υποκρισία έχουμε ξαναδεί; "Θα φύγει ο ΓΑΠ και θα πάρει τα μέτρα μαζί του" έλεγαν.. Αμ δε.

Δεύτερον, ως προς τη δημοκρατία του; Πιο ελεύθερα πρωθυπουργός να αφήνει τους υπουργούς του, χωρίς ενδείξεις, αλλά περιμένοντας πρωτοβουλίες δικές τους, δεν έχει περάσει. ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΔΙΝΕ ΕΝΤΟΛΕΣ (Σε στυλ Καραμανλή και Ανδρέα) και γι' αυτό κατηγορήθηκε. Το αντίθετο. Λειτουργούσε με κλίμα συναίνεσης πάντα. Ο ΓΑΠ περίμενε να αναλάβουν και πρωτοβουλίες οι υπουργοί τους.... το έκαναν όμως; Μεγαλύτερη δυνατότητα ανεξάρτητης δράσης υπουργών δεν έχει ξαναγίνει στην ιστορία μας. Τι έκαναν; Κρίνονται όλοι τους σήμερα.

Δημοκρατία στο μάξιμουμ. Αν οι περισσότεροι υπουργοί περίμεναν να κινηθούν ΜΟΝΟ με άνωθεν εντολές, δείχνει ένα είδος ραγιαδισμού που φαίνεται το θέλουμε... Η υπερδημοκρατία του ΓΑΠ τον έφαγε και όχι το αντίθετο.

Το ότι δεν "παραιτείται" από αρχηγός του ΠΑΣΟΚ τι σχέση έχει με τη δημοκρατία; Επειδή το θέλουν τα μήντια; Έλεος.

Αυτά για σήμερα, μια μέρα πριν αλλάξει το έτος!

Ν. Τροτσκυ (παρατσούκλι)

Κατά κόσμον, Νίκος Παπανδρέου»

πηγή