Εκπομπή που ψάχνει τίτλο, Δευτέρα & Τετάρτη στις 9
Υπόγεια βιβλιοπωλεία, σπασμένα γυαλιά και άλλα ραδιοφωνικά…
του Νίκου Φιλιππαίου -
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.
... ας ξεκαθαρίσουμε λίγο τον κάπως μπερδεμένο τίτλο αυτού εδώ του άρθρου. Τις τελευταίες μέρες στην Εκπομπή που ψάχνει τίτλο πέφτουν μαζεμένα events και αλλά σκηνικά, οπότε καιρός να βάλουμε μια σειρά.
Την Τετάρτη μου μας πέρασε, 21 του Σεπτέμβρη, στην εκπομπή φιλοξενήσαμε τον πέμπτο καλεσμένο μας, ο οποίος ήταν το βιβλιοπωλείο Subway. Σε ένα δρόμο κάθετο στην αρχή της Ερμού (Παύλου Μελά 32), το Subway σας περιμένει ενημερωμένο από βιβλία και εκδόσεις, αλλά και προτάσεις και ιδέες σε μια ατμόσφαιρα που διακρίνεται από καλή αισθητική. Αλλά, απ’ ότι φαίνεται το Subway, πέρα από τον εκδοτικό χώρο, διαθέτει και άποψη για την μουσική... Έτσι σκάρωσε μια λίστα για την Εκπομπή που ψάχνει τίτλο. Για τα κομμάτια που την αποτελούν δεν γράφω τίποτα, θα βγάλετε τα δικά σας (είμαι σίγουρος, πολύ θετικά) συμπεράσματα όταν τα δείτε παρακάτω…
Άρα, ας αραδιάσουμε τις λίστες των εκπομπών της εβδομάδας που σήμερα τελειώνει:
Δευτέρα 19 Σεπτέμβρη:
Popol Vuh – Aquirre I-II (Lacrima Di Rei edit) (Peter Kruder remix) Tangerine Dream – Love On A Real Train (SymbolOne remix) Munk – Violent Love (The Twelves remix/ Jerry Bouthier edit) Talking Heads – This Must be The Place (Psychemagik naive edit) Caribou – Sun (Okinawa Lifestyle remix) Akos Coolkas – Free Flight Molly Wagger – Weekend (Richard Harris balearic remix) Amadou & Mariam – Sabali (Vitalic remix/ radio edit) Black Blood – Muzinga (Roberto Cravallo edit) Fela Kuti – I.T.T. (Audionysus remix)
Τετάρτη 21 Σεπτέμβρη με καλεσμένο το Subway:
The Cure – A Forest Cocteau Twins – Amelia Echo And The Bunnymen – Killing Moon Stereo Nova – Ηλίθια Αστεία Massive Attack - Mezzanine Depeche Mode – Route 66 Sisters Of Mercy – Sympathy For The Devil (Rolling Stones cover) Pixies – Broken Face Faithless – We Come As One Χάσμα – Φυλακή Με Χαρά Deus Ex Machina – X-ecute The Law Rage Against The Machine – Bullet In Your Head
Αυτά για την προηγούμενη βδομάδα. Αλλά στηνΕκπομπή που ψάχνει τίτλοκαι στον Nova Fm, τα events συνεχίζονται…
Ελπίζω ακόμα να θυμάστε την προ είκοσι περίπου ημερών πρεμιέρα του Dj ντουέτου Broken Glasses στη συχνότητα του Nova Fm, με ένα δίωρο dj set!
Τους Broken Glasses αποτελούν ο υποφαινόμενος και ο Γιώργος Ζούκας, ο οποίος επιμελείται και παρουσιάζει την εκπομπή And Now For Something Completely Different.
Μετά από κάνα μήνα συζητήσεων και μουσικών ανταλλαγών, αποφασίσαμε να επανέλθουμε δριμύτεροι για ακόμα ένα on air mix από τη συχνότητα των 106 μεγακύκλων και τον Nova Fm
Tελικά, για ακόμα μια φορά δεν κατάφερα να κάνω την ανάρτηση μέσα στο Σαββατοκύριακο, αλλά κάποιες ώρες πριν τη σημερινή βραδινή εκπομπή. Και, καθώς γράφω, λες και τα πάντα γύρω μου τρέχουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Το παρατεταμένο ως τα τελευταίο σχεδόν δεκαήμερο του Σεπτέμβρη καλοκαίρι, οι ευθύνες που καρφώνονται στο νου όπως κάθε αρχή φθινοπώρου και βέβαια όλα τα κουλουβάχατα που μας τυραννάν σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.
Δύσκολα τα πράγματα, αλλά τουλάχιστο περιπετειώδη… Η μουσική για όσους την αγαπάνε είναι εδώ με ρόλο πολυποίκιλο: να κουράρει, να παρηγορήσει, αλλά και –γιατί όχι;- να αφυπνίσει.
Βέβαια, τα άλμπουμ που η Εκπομπή που ψάχνει τίτλο προτείνει σε αυτή εδώ την ανάρτηση, εμπεριέχουν μουσική με χαρακτήρα βασικά ταξιδιάρικο, για να σταθούμε και επίκαιροι, μουσική όμοια με έναν φθινοπωρινό άνεμο ... Δυο άλμπουμ αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους, τα χωρίζoυν κάμποσα χρόνια, αλλά και με στοιχεία κοινά.
Το πρώτο στην έναρξη μια δεκαετίας από πολλές απόψεις σημαδιακής. Τιτλοφορείται Electric Head και κυκλοφόρησε από το ντουέτο των Grid το 1990. Ενώ το δεύτερο μόλις φέτος, το Within And Without του Washed Out.
Οι Grid αποτελούνται από τους David Ball, γνωστός από τη θητεία τους στους Soft Cell, και Richard Norris. Το Electric Head είναι η πρώτη ολοκληρωμένη κυκλοφορία του ντουέτου και πραγματοποιήθηκε το 1990. Και τους δυο εν λόγω κυρίους μπορείς να τους χαρακτηρίσεις μυστήριους, με την έννοια ότι συνεχώς ψάχνονται καλλιτεχνικά και η δραστηριότητά τους συνεχίζεται ποικίλη μέχρι και σήμερα.
Έτσι λοιπόν φαίνεται ότι το στυλ και το πνεύμα των Grid ταίριαξε περίφημα με την όλη έκρηξη της electronica στην Βρετανία των αρχών της δεκαετίας του 90. Το Electric Head είναι βυθισμένο σε αυτή την εποχή: αισιόδοξο acid house που θυμίζει τους Leftfield και το τριπαρισμένο ambient των πρώτων κυκλοφοριών των Orb.
Ολόκληρο το άλμπουμ στέκεται ως ένα ταξίδι με πολύχρωμους σταθμούς, ενδεικτικά μερικοί: ανατολίτικες μελωδίες σαμπλαρισμένες στο Islamatron, ένα συναισθηματικό μανιφέστο για το λεγόμενο Δεύτερο Καλοκαίρι της Αγάπης στο A Beat Called Love, διαστρική ατμόσφαιρα στο Intergalactica, ένα υπερβατικό ηλιοβασίλεμα της Ibiza στο Floatation. Έτσι, οι Grid βολτάρουν σε δρόμους πειραματικούς και ψυχεδελικούς, αλλά δεν λησμονούν να δίνουν και φοβερές ποπ μελωδίες, χαρακτηριστικό παράδειγμα το This Must Be Heaven.
Όπως σας είπα τα μέλη των Grid συνεχίζουν την πορεία τους και σήμερα και ως Grid, αφού μόλις το 08 κυκλοφόρησαν το τελευταίο τους άλμπουμ, αλλά και μεμονωμένα. Θα μου επιτρέψετε να δώσω λίγο περισσότερο βάρος στον Richard Norris, του οποίου η ενασχόληση με την μουσική είναι τόσο πλούσια, όσο και εκ πρώτης τουλάχιστο όψεως αντιφατική: παρέα με τον τουρκοκυπριακής καταγωγής Erol Alkan σχημάτισε τους Beyond The Wizard’s Sleeve, κυκλοφορώντας ένα δίσκο φόρο τιμής στη χίπικη ψυχεδέλεια των 60s, επίσης συνεργάστηκε με τον φίλο του Joe Strummer για κινηματογραφική μουσική και τέλος συνέγραψε την επίσημη βιογραφία του Paul Oakenfold!
Το δεύτερο τώρα άλμπουμ που σας προτείνουμε σε αυτό το κείμενο, έχει κάποια στιλιστική σχέση με το Electric Head των Grid, αλλά παράλληλα πάει το όλο πράγμα αλλού…
Το Within And Without αποτελεί το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ του Ernest Greene, όπως είναι το πραγματικό όνομα του Washed Out. Το παρατσούκλι που ο Greene έχει επιλέξει σχετίζεται στενά με το ύφος της μουσικής του: ονειρική electronica, η οποία, αν και ανοίγεται σε ένα πλήθος από στυλ των 80s και των 90s, διατηρεί μια φοβερή ποπ μελωδικότητα… Είμαι σίγουρος πως αυτό σας θυμίζει κάτι.
O Washed Out μετά από πειραματισμούς με πενιχρά τεχνικά μέσα στο δωμάτιο του σπιτιού στο οποίο έμενε με τους γονείς του, κυκλοφόρησε δυο eps, το High Times (2009) και το Life Of Leisure (2010). Το πρώτο πιο προσεγγίσιμο, το δεύτερο πολύ πιο πειραματικό, τα ένωνε η εντελώς lo-fi ηχητική προσέγγιση και το έντονο προσωπικό στίγμα. Έτσι, ο Washed Out αναδείχθηκε σε μπροστάρη του είδους chillwave.
Στο πολυαναμενόμενο πρώτο του άλμπουμ, ο Ernest προχωρά ένα βήμα μπροστά. Δεν είναι τυχαίο, όπως άλλωστε έχει δηλώσει και ο ίδιος, ότι για εξώφυλλο έχει επιλέξει μια φωτογραφία ενός ζευγαριού σε μια προσωπική ερωτική στιγμή, μια εικόνα που αποπνέει έντονα συναισθήματα, παράλληλα όμως διατηρεί τις αρχές της ρεαλιστικής απεικόνισης˙ κάθε polaroid ή lomo αισθητική λείπει. Κάπως έτσι είναι και ο ήχος του άλμπουμ: δεν τον χαρακτηρίζεις και κρυστάλλινο, αλλά είναι προσεγμένος και από πλευράς ενορχήστρωσης και όσο αναφορά την παραγωγή. Μπορεί ο Ernest να συνθέτει και ως ένα βαθμό ακόμη να ηχογραφεί στο δωματιό του, αλλά έχει πάρει την τέχνη του στα σοβαρά.
Βέβαια το Within And Without δεν παύει να είναι ένα παιχνιδιάρικο ποπ άλμπουμ. Όπως έγραψα και παραπάνω είδη και κατευθύνσεις της μουσικής της τελευταίας δεκαετιας μπλέκονται και αναπλάθονται αριστοτεχνικά: λίγο deep house εδώ, λίγο trip hop εκεί, μια τζούρα από synthpop σε ένα κομμάτι, μια ανάμνηση από balearic beat στο άλλο. Στρώματα από πλήκτρα και εφέ μαγευτικά χτισμένα το ένα πάνω στο άλλο και η φωνή του Ernest Greene, υποκύπτοντας στο κόλπα του shoegaze, θολή και αινιγματική λειτουργεί ως ένα ακόμα όργανο.
Το άλμπουμ ξεκινά με το ονειρικό Eyes Be Closed και κλιμακώνεται σταδιακά, τα πρώτα τραγούδια σε πιο χορευτική κατεύθυνση, τα τελευταία πιο αργά και μελαγχολικά. Το Α Dedication κλείνει το άλμπουμ και μοιάζει να σε καλεί σε επανακρόαση.
Έτσι και τα δυο άλμπουμ που παρουσιάσαμε σήμερα, το Electric Head των Grid και το Within And Without του Washed Out, παρόλο που τα χωρίζει μια απόσταση πρώτα απ’ όλα χρονική, έντεκα συναπτά έτη, έπειτα μουσική, το ένα αντιπροσωπευτικό της ηλεκτρονικής σκηνής της Βρετανίας στην αρχή των 90s και το άλλο χαρακτηριστικό δείγμα της ωρίμανσης του chillwave, και τέλος τρόπον τινά ψυχολογική: το Electric Head αισιόδοξο και ανατρεπτικό, το Within And Without εσωστρεφές και νοσταλγικό… αν και αυτές οι διαφορές είναι δεδομένες, τις δυο δουλειές συνδέει η χαλαρωτική τους δύναμη, ακριβώς σε τέτοιες μουσικές ο ταλαίπωρος όρος chill out επανέρχεται στον θρόνο του, αλλά και η διάθεση που έχουν να παίξουν με ποικίλα στυλ της electronica σε μέσα από ένα πρίσμα φρέσκο και προσωπικό.
Ορίστε και οι λίστες των εκπομπών της προηγούμενης βδομάδας:
Δευτέρα 12-09:
Washed Out – Soft Heti Kohta – Thin Air Jefferson Airplane – White Rabbit (Fear Of Theydon remix) Mitzi – Morning Light (Softwar remix) Laid Back – Happy Dreamer Woolfy vs. Projections – This Space Max Essa – Uptown Vibration (Mark Seven downtown remix) Jol – Life In The Sun The Grid – Floatation (Subsonic Grid mix) The Beloved – Sweet Harmony
Τετάρτη 14-09:
Anja Garbarek – Le Corridor Colplay – Paradise The Polyphonic Spree – Section 14 (Two Thousand Places) Brian Eno & David Byrde – One Fine Day Black Dub – Surely Dave Matthews Band – Dream Girl Jose Padilla and Kirsty Keatch – Dragonflies Sons Of Rico – This Madness Andrew Bird – Imitosis The Shins – Girl Sailor The Cave Singers – Swim Club Eels – The Look You Give To That Guy The Cure – Close To Me (closer mix)
Αυτός ο μήνας είναι τόσο περίεργος, όσο και δραστήριος...
...από την μια, καθώς οι περισσότεροι από μας συνειδητοποιούν πως το καλοκαίρι πια κλείνει τον κύκλο του, συναισθήματα όπως αυτά που αφήνει το παλιό ιταλικό τραγούδι Melancholia In Septembre είναι αισθητά. Από την άλλη, υπάρχει μια αίσθηση πως κάτι ξεκινά, νέα σχέδια, φρέσκιες ιδέες και όταν είμαστε στα καλυτερά μας, μια καλά διατηρημένη αισιοδοξία. Και -γιατί όχι;- ένα πείσμα πως όλα θα πάνε καλύτερα: αυτή την αίσθηση, μαζί βέβαια με χιούμορ, μου βγάζει και η παραπάνω φωτογραφία (πηγή).
Επηρεασμένη λοιπόν από την όλη αντιφατική ψυχολογία των ημερών και η Εκπομπή που ψάχνει τίτλο, έχασε λίγο των ρυθμό των καθιερωμένων εβδομαδιάιων αναρτήσεων στο ιστολόγιο του Nova Fm. Αλλά, πλέον επανήλθαμε δριμύτεροι… οπότε, για όσους από σας ψάχνετε κάποιο κομμάτι που σας έμεινε, πρώτες και καλύτερες οι λίστες των τελευταίων εκπομπών:
29/8:
Lights Out Asia – Roy Another Electronic Musician – fnctnl Index ID – Nautik Blue Pilots Project – Main Crisis Bliss – Mivahetsek pan pan – Someday, Maybe I Won’t Mind Lucas Greenberg – So Far Global Communication – 739 The Egg – Angel Of My Soul Lunz – Lunz (Ulrich Schnauss remix)
31/8:
July Skies – Autumn Fires Apollo – Know Better Epic45 – Where The Holidays Went? Lanterna – Canyons The Besnard Lakes – Albatross The Besnard Lakes – I’ve Got A Feeling (Beatles cover) Crime In The Choir – Land Of Sherry Wine And Spanish Horses Parhelia – Our Ship Has Sailed Jesu – King Of Kings Akira Yamaoka – Overdose Delusion The Album Leaf – We Are Tortoise – It’s All Around You
5-9:
Ο υποφαινόμενος παρέα με τον Γιώργο Ζούκα, επιμεληθήκαμε ένα δίωρο dj set on air! Κάπως έτσι γνωρίσαμε στους ακροατές το δίδυμο των Brkn Glssz (Broken Glasses). Μείνετε συντονισμένοι, τόσο ραδιοφωνικά, όσο και δικτυακά, γιατί η περιπέτεια των “σπασμένων γυαλιών” μόλις ξεκίνησε…
7/9: Porcupine Tree – The Nostalgia Factory Maserati – Join Us Mystic Sister/ Pyramid of The Sun Dream And I – Suspicious Calling Kinski – Rhode Island Freakout Cloundland Canyon – White Woman Lost Astronauta – Asamblea Galactico Ariel’s Pink Haunted Graffiti – Revolution’s A Lie Ulrich Schnauss – Medusa (edit) Beyond The Wizard’s Sleeve – Path Through The Forest (The Factory cover) Hawkwind – Psychedelic Warriors Acid Baby Jesus – Mesmerized
Και βέβαια, μην ξεχάσετε την παρουσία της Εκπομπή που ψάχνει τίτλο στο…
τελευταίες μέρες του Αυγούστου: λίστες και προτάσεις
Το καλοκαίρι αναπόφευκτα φτάνει στο τέλος του, έτσι τις τελευταίες μέρες η Εκπομπή που ψάχνει τίτλομοιάζει διχασμένη ανάμεσα σε μουσικές καλοκαιρινού χρώματος από τη μια, βλέπε latin, afro και bossa nova και ένα μεγαλόπρεπο και κάργα φθινοπωρινό post rock από την άλλη.
Για να διευρύνουμε την μουσική μας παλέτα, τη Δευτέρα που μας πέρασε ο Νίκος Θεοχαροπουλος η 32 Films ή Nico Moss, πέρασε για μια βόλτα από το στούντιο του Nova Fm ως καλεσμένος της εκπομπής. Ο Νίκος, που στην πόλη του Βόλου είναι κατά κυριω λογω γνωστός ως resident dj του μπαρ Posh, συνεχίζοντας την παράδοση των guests στην Εκπομπή που ψάχνει τίτλο, πρότεινε νέες μουσικές. Παράλληλα, τον είχαμε on air και κάναμε μια ωραία, χαλαρή κουβέντα και βεβαία τον ευχαριστώ για αυτό.
Ακολουθούν οι λίστες των τελευταίων δυο εκπομπών. Όσο για την λίστα της εκπομπής στην οποία καλεσμένος ήταν ο Νίκος Θεοχαρόπουλος, μιας και το όλο πράγμα έγινε χωρίς προσχέδιο και εντελώς αυθόρμητα, δεν έχω playlist. Αλλά ίσως και να είναι καλύτερο, καθώς μπορείτε να τον ακούσετε στο Posh, όπου προχθές ξεκίνησε την νέα σαιζόν…
Τεταρτη 17/8: Antonio Carlos Jobim - Águas De Março Stan Getz & Laurindo Almeida – Corcovado Gal Costa & Caetano Veloso - Que Pena (Ele Já Não Gosta Mas de Mim) Os Mutantes – A Minha Menina Beck – Tropicalia Quantic Soul Orchestra – San Sebastian Strut Kokolo Afrobeat Orchestra – Trouble Come Trouble Go Tony Allen – One Tree Alice Russell – Munkaroo Banda Black Rio – Som Preto Gilberto Gil - Toda Menina Baiana Molimo – N’Siona Stevie Wonder – Ngiculela – Es Una Historia – I am Singing
Τεταρτη 24-08:
Ending Satellites – Draw The End Until You Have Crashed Mogwai – San Pedro Explosions In The Sky – Trembling Hands God Is An Astronaut – Sunrise In Aries Cave-In – Ataraxia Crippled Black Phoenix – Fantastic Justice Aurore Rien – Will You Write Too… Our Ceasing Voice – Summer’s Orange Haze (acoustic) Precious Fathers – Snowshoes Do Make Say Think – Executioner Blues
Μιας λοιπόν που το καλοκαίρι σιγά σιγά φτάνει στο τέλος του − και καλά θα κάνετε να προετοιμάσετε τίποτα διακοπές ή έστω καμιά τριήμερη απόδραση προς θάλασσα − κι επίσης επειδή αυτή η ανάρτηση θα είναι η τελευταία επίσημη καλοκαιρινή, μου ήρθε τελοσπάντων η ιδέα για μια παρουσίαση, όχι ενός άλμπουμ, αλλά ενός γκρουπ.
Το συγκρότημα ονομάζεται Aurore Rien και ανήκει στον χώρο του post rock. Στην εκπομπή της Τετάρτης που μας πέρασε μεταδώσαμε ένα κομμάτι τους, το Will You Write Too. Ας ξεκινήσουμε την γνωριμία μας με τους Aurore Rien με κάποιες βασικές πληροφορίες:
Λογικά το γκρουπ θα πρέπει να σχηματίστηκε κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 90 (δεν έχω καταφέρει να βρω λεπτομερέστερες πληροφορίες) στο Milwaukee του Wisconsin των Ηνωμένων Πολιτειών από τον κιθαρίστα και τραγουδιστή Chris Schafer και τα αδέρφια Grady και Connor Owens, στο μπάσο και στα τύμπανα αντίστοιχα. Η πρώτη και μοναδική full-length κυκλοφορία τους ήταν το Sedative For The Celestial Blue και πραγματοποιήθηκε το 1999 έξω από τα πλαίσια κάποιας εταιρείας. Το 2001 οι Aurore Rien κυκλοφόρησαν ένα ep με τίτλο Telesthesia στην ανεξάρτητη Sun Sea Sky Productions, μια εταιρεία που όπως θα δείτε ακόμα εκπροσωπεί ενδιαφέρουσες περιπτώσεις καλλιτεχνών. Μάλλον κάπου ανάμεσα στην κυκλοφορία του άλμπουμ και του ep, η σύνθεση της μπάντας συμπληρώθηκε από τον Mike Ystad.
Μετά όμως από αυτές τις δύο κυκλοφορίες, οι Aurore Rien διαλύθηκαν: οι Chris Schafer και Mike Ystad σχημάτισαν τους Lights Out Asia, χτίζοντας ένα μουσικό ύφος που φέρνει κοντά, και μάλιστα με επιτυχία, το post rock με την downtempo electronica, ενώ για τα αδέρφια Owens οι πληροφορίες που κατάφερα να βρω στο διαδίκτυο είναι ελάχιστες… Να τώρα, γράφοντας το άρθρο, ανακάλυψα το myspace προφιλ του νέου γκρουπ του Grady Owens, Sunlover.
Βέβαια, μπορεί οι τόσες λεπτομέρειες να κουράζουν, παρόλα αυτά μας φανερώνουν κάτι ουσιώδες: οι Aurore Rien έχουν τις ρίζες τους και τη νοοτροπία τους στην 90s indie σκηνή των ΗΠΑ, και ειδικότερα στην πιο underground πλευρά της. Ακόμα και τώρα βέβαια τα μέλη τους μπορούν να θεωρηθούν κομμάτια της ευρύτατης ίδιας σκηνής, η οποία με τη σειρά της έχει εξελιχθεί. Χαρακτηριστικά, ο Grady Owens διατηρεί φιλικές σχέσεις με τους μπροστάρηδες της νέας γενιάς του indie στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, Yeasayer.
το εξώφυλλο του άλμπουμ Sedative For The Celestial Blue
Ωραία όλα αυτά τα ιστορικά, αλλά όπως ήδη έγραψα, αρκετά κουραστικά. Οπότε, ας περάσουμε στο “ζουμί”, δηλαδή στον ήχο των Aurore Rien. Έχουμε να κάνουμε με μελωδικό post rock, ταξιδιάρικο, χαμηλόφωνο και κινηματογραφικό. Δηλαδή μουσική που δημιουργεί στο νου του ακροατή εικόνες, αλλά και ξυπνά συναισθήματα νοσταλγίας και μελαγχολίας. Οι Aurore Rien έδρασαν και δημιούργησαν πριν το post rock ύφος τυποποιηθεί, έτσι η μουσική τους ακόμα κρατάει τη φρεσκάδα και τον αυθορμητισμό της. Όσο ακούς τα κομμάτια τους, τόσο καταλαβαίνεις ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είχαν έναν καλλιτεχνικό σκοπό, τον οποίο υπηρετούσαν χωρίς δίνουν καμιά σημασία στην εμπορική απήχηση: “l'art pour l'art”, που λένε…
Βέβαια, όχι ότι οι Aurore Rien κατάφεραν καμιά φοβερή εμπορική απήχηση, παραμένοντας έτσι ένα καλά κρυμμένο μυστικό για τους πιο ανήσυχους ακροατές του post rock και όχι μόνο. Ας μην ξεχνάμε το εξής: το πρώτο τους άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1999, δηλαδή ένα χρόνο πριν την πρώτη κυκλοφορία των Explosions In The Sky (How Strange, Innocence, 2000) και μόλις δυο χρόνια ύστερα από την πρώτη δισκογραφική εμφάνιση των Sigur Ros (Von, 1997).
Αυτά τα δύο γκρουπ δεν τα ανέφερα τυχαία, καθώς πέρα απ το ότι αναμφισβήτητα αποτελούν τους στυλοβάτες της “δεύτερης” ας πούμε γενιάς του post rock, μοιάζει να έχουν επηρεάσει τον ήχο των Aurore Rien. Ακούστε το Sedative For The Celestial Blue και γρήγορα ο νους σας θα πάει σε αυτά τα δύο γκρουπ, ειδικά στους Explosions In The Sky, καθώς το τρίο από το Milwaukee μοιάζει σχεδόν παγιδευμένο στην επιρροή τους. Κι όμως, οι Aurore Rien δεν βρίσκονται στη σκιά των Explosions, ενώ νομίζω ότι έχουν αντλήσει λίγα στοιχεία από τους Sigur Ros. Απλά ξεκίνησαν την ίδια χρονική περίοδο κα είχαν παρόμοιες ιδέες και με τις δύο σημαντικές μπάντες, χωρίς όμως να έχουν την ίδια αναγνώριση. Αν και, ως ένα βαθμό, αυτό είναι άδικο…
το εξώφυλλο του ep Telesthesia
Αλλά τελικά, ποιες μπορούμε να λογαριάσουμε ως επιρροές των Aurore Rien; Φυσικά, στο post rock των Mogwai και των Godspeed! You Black Emperor. Ειδικά οι πρώτοι, έχουν συνεισφέρει πολλά στο ηχητικό αποτύπωμα των Aurore Rien. Παράλληλα, στα αιθέρια φωνητικά η επιρροή συγκροτημάτων όπως οι Cocteau Twins είναι αισθητή.
Έτσι, οι Aurore Rien δημιουργούν έπη αιθέριου shoegaze και μειλίχιου post rock. Ο ήχος τους εμπλουτίζεται με samples που, για παράδειγμα στο κομμάτι Breakaway Sydney, δίνουν ένα τόνο πολιτικής καταγγελίας, ενώ στο Sunsets, I Have Seen Too Many Without You, ο ήχος του κύματος και των παιδιών που παίζουν στην ακρογιαλιά, δίνουν έναν αξέχαστο λυρικό τόνο. Από την άλλη, στο κομμάτι Heavenly Hue Holidays, που βρίσκεται στο άλμπουμ του 99, η μπάντα καταφεύγει στην ποιητική απαγγελία. Παράλληλα, το τραγούδισμα κινείται πάντα σε πολύ ψιλές νότες και κάποιες φορές, είναι ίσως και επιτηδευμένα φάλτσο, ενώ η παραγωγή μένει πειστεί σε μια lo-fi προσέγγιση.
Βέβαια, οι δύο κυκλοφορίες της μπάντας έχουν και κάποιες διαφορές: πιο ήρεμο και ambient το Sedative For The Celestial Blue, την ίδια στιγμή είναι πιο απλό, αλλά και κάποιες φορές κάπως αδέξιο όσο αναφορά τη δομή των συνθέσεων. Αντίθετα, το Telesthesia είναι πιο ώριμο, πιο ηλεκτρικό και η μπάντα σαφώς ακούγεται πιο δεμένη και φιλόδοξη. Στο ep τα ντραμς έχουν πιο ενεργό ρόλο, ενώ οι μελωδίες, αν και παραμένουν πιστές στον μινιμαλισμό, έχουν μια κάπως μεγαλύτερη πολυπλοκότητα. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι στο Telesthesia οι Aurore Rien βυθίζουν πιο πετυχημένα τον ακροατή στον νοσταλγικό και ταξιδιάρικο μουσικό τους σύμπαν.
Τώρα, αν κάποιος σταχυολογήσει κάποια από τα βασικά στοιχεία του ήχου της μπάντας, θα ανακαλύψει ακόμα μια βασική τους επιρροή. Δηλαδή έχουμε: midtempo ρυθμούς με μη αναμενόμενες για το υπνωτικό post rock της εποχής αλλαγές και γυρίσματα, ένα επιτηδευμένο φαλτσέτο στα φωνητικά και minimal κιθαριστικούς αρπισμούς που οδηγούν σε ηλεκτρισμένα ξεσπάσματα. Όλα αυτά κατευθύνουν σε μια ακόμα πλευρά του αμερικάνικου indie της δεκαετίας του 90: στα πρωτοπόρα emo συγκροτήματα της περιόδου, όπως οι Sunny Day Real Estate και ακόμα περισσότερο οι Mineral. Άλλωστε ο Chris Schafer, πριν σχηματίσει τους Aurore Rien, ανήκε σε ένα από αυτά, στους Managra.
Αλλά φοβάμαι μήπως με όλα τα παραπάνω σας κούρασα, οπότε αρκετά με τις ταμπέλες. Τελικά, ακούγοντας τις δουλειές των Aurore Rien, φεύγεις για ένα μακρινό ταξίδι, το οποίο με σταθμούς προσωπικές αναμνήσεις και τον ρεμβασμό σε φτάνει ως το όνειρο:
“…with a penchant for stillness in beauty Aurore Rien’s music finds an arguably comfortable fit between sleep, dreamland, and a life less lived.” (πηγή)
Ακριβώς έτσι… μετά από ένα διάλλειμα περίπου δεκαπέντε ημερών, η επιστροφή της Εκπομπής που ψάχνει τίτλο πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη βδομάδα. Και αυτή η επιστροφή ήταν κατά βάση επηρεασμένη από δύο τινά: πρώτον την όλη χαλαρότητα που σ’ επισκέπτεται συχνά το μεσοκαλόκαιρο και κατά τη διάρκεια των διακοπών, δεύτερον την ωραία διάθεση που μπορεί να φέρει μια πανσέληνος του Αυγούστου.
Έτσι, οι επιλογές που συνόδεψαν τις μεταδόσεις της πρώτης εβδομάδας του Αυγούστου χαρακτηρίζονταν από ηλεκτρονικές και αναλογικές mellow μελωδίες και περισσότερο ή λιγότερο εξωτικό χρώμα:
Δευτέρα 08-08:
Lux – 1000 Billion Stars Waldeck – Defenceless (Thievery Corporation remix) Shawn Lee's Ping Pong Orchestra - The Hour Glass Effect Blind Foley – Rain On Leith Thievery Corporation – Where It All Starts Cinematic Orchestra – Evolution Kid Loco - She's My Lover (A Revolution Sitting Stoned In A Field remix edit) Daft Punk – Something About Us Uyama Hiroto feat. Pase Rock – Flying Love Song Stolen Identity – Hey (Organic mix) Sofa Surfers - Beans And Rice Dub (Mad Professor remix) Mia Doi Todd - My Room Is White (Flying Lotus remix)
Τετάρτη 10-08:
A Mountain Of One – Who By Fire (Leonard Cohen cover) Bryan Ferry – Reason Or Rhyme Jeff Buckley – Everybody Here Wants You Chris Isaak – Wicked Game (instrumental) David Bowie – Wild Is The Wind Ray LaMontagne – You Are The Best Thing Turin Brakes – Pain Killer (Summer Rain) Amy Winehouse – He Can Only Hold Her Jose Gonzalez – Killing For Love Los Hermanos - Assim Será Nick Drake – Poor Boy Quincy Jones – Summer In The City (Lovin’ Spoonful cover)
Τη Δευτέρα του δεκαπενταύγουστου η εκπομπή δεν πραγματοποιήθηκε, αλλά σήμερα το βράδυ επανερχόμαστε με ήχους για ακόμα μια φορά θερινούς για εκλεκτικούς ακροατές.
εικόνα τίτλου: Inka Essenhigh, The Grass at Night in July (2006)
Σήμερα, Τετάρτη 17 Αυγούστου στις 9 το βράδυ, η Εκπομπή που ψάχνει τίτλο στον Nova Fm 106.
Player για Android
Απο το κινητό σας πάτε στο: ρυθμίσεις -> ασφάλεια -> και ενεργοποιήστε την εγκατάσταση εφαρμογών απο άγνωστες πηγές. Με μία εφαρμογή QR Code Reader σκανάρετε την παραπάνω εικόνα ή πατήστε εδώ.
τελευταίες μέρες του Αυγούστου: λίστες και προτάσεις
