|
Ολέθριοι χειρισμοί έφεραν πάλι την Ελλάδα αντιμέτωπη με τον Άξονα
 Αλλά δεν υπάρχει κανείς να ξαναπεί το "Όχι"
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη - 21/08/2011
Μορφή χιονοστιβάδας παίρνουν οι απαιτήσεις των «εταίρων» μετά το εγκληματικό λάθος της κυβέρνησης να δεχθεί ήδη από τις 12 Ιουλίου, κατά την συνεδρίαση του Eurogroup, να τεθεί θέμα εμπράγματων εγγυήσεων προκειμένου η χώρα μας να λάβει το νέο δάνειο των 109 δις ευρώ.
Το πρώτο έγκλημα ακολουθήθηκε από το δεύτερο, που δεν είναι άλλο από την αποδοχή εκ μέρους της Ελλάδας της φινλανδικής απαίτησης να κατατεθεί σε φινλανδική τράπεζα ποσό ίσο με το μέρος του δανείου του αναλογεί στο Ελσίνκι.
Μια συμφωνία που ανακοινώθηκε μέσα στο Δεκαπενταύγουστο, ως αποτέλεσμα μυστικών διαπραγματεύσεων του υπουργού των Οικονομικών Ευάγγελου Βενιζέλου, που ανακοινώθηκε επίσημα από το Ελσίνκι και έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία.
Όπως αμέσως γράψαμε, ξεκίνησε έτσι ο χορός των εμπράγματων εγγυήσεων. Ο οποίος συνεχίστηκε χθες με μορφή καταιγιστικών πυρών.
Την εμφάνισή της έκανε η Αυστρία, που διατυπώνει τώρα αντιρρήσεις για τη διμερή συμφωνία Ελλάδας και Φινλανδίας με τη Βιέννη να υποστηρίζει πως θα ζητήσει το ίδιο αντάλλαγμα σε περίπτωση που η ευρωζώνη δώσει την συγκατάθεσή της.
«Το μοντέλο εγγυήσεων πρέπει να είναι στην διάθεση όλων των χωρών της ευρωζώνης. Θα δούμε αν έτσι έχει το πράγμα», εμφανίσθηκε να δηλώνει ο εκπρόσωπος του αυστριακού υπουργείου Οικονομικών, Χάραλντ Βαϊγκλάιν σε τηλεφωνική συνέντευξη στην μεγαλύτερη εφημερίδα της Φινλανδίας, την Helsingin Sanomat.
Όπως ήταν αναμενόμενο, ο Αυστριακός υποστηρίζει πως μια τέτοια συμφωνία με την Φινλανδία είναι εκτός λογικής, αφού οι άλλες χώρες θα βρεθούν να πληρώνουν για τις εγγυήσεις – που η Ελλάδα θα καταβάλει μέσω της νέας δανειακής σύμβασης.
«Από τη στιγμή που η Ελλάδα δεν μπορεί να καταβάλει τις εγγυήσεις, θα πρέπει να βοηθήσει η ΕΕ. Στην ουσία οι φορολογούμενοι των άλλων κρατών-μελών. Δεν βλέπουμε πώς αυτό μπορεί να δικαιολογηθεί», ξεκαθάρισε, ζητώντας ουσιαστικά να καταβληθούν οι εγγυήσεις μέσω κάποιου ευρωπαϊκού μηχανισμού (που δεν έχει τόσα χρήματα).
Πριν προλάβει να διατυπώσει τις ενστάσεις της η Αυστρία, την εμφάνισή της έκανε και η Ολλανδία, που, μέσω εκπροσώπου του δικού της υπουργείου των Οικονομικών, διατύπωσε την άποψη ότι και το Άμστερνταμ θα ζητήσει εγγυήσεις από την Αθήνα σε περίπτωση που εγκριθεί η συμφωνία με τη Φινλανδία.
«Ακόμη και αν το κοινοβούλιο δεν το ζητούσε έντονα, εμείς μαζί με κάποιες άλλες χώρες πάντα λέγαμε στις Βρυξέλλες και στην Φινλανδία ότι αν το Ελσίνκι λάβει εγγυήσεις, δεν μπορεί να επιδεινωθεί η δική μας θέση μας όσον αφορά την πιστοληπτική μας αξιολόγηση και ότι επιθυμούμε και εμείς μια συμφωνία παροχής εγγυήσεων», είναι η δήλωση που μεταφέρει το Ρόιτερ’ς.
Αποδεικνύεται έτσι ότι η κυβέρνηση – και κυρίως ο πρωθυπουργός και ο υπουργός των Οικονομικών – διέπραξαν το μοιραίο λάθος υποκύπτοντας στη μία μετά την άλλη στις απαιτήσεις των δανειστών και πανηγυρίζοντας μετά από κάθε συνάντηση και συμφωνία.
Χωρίς αμφιβολία, τα γεγονότα είναι τόσο δραματικά, που θα επιταχύνουν και τον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών, αφού το νέο δάνειο βρίσκεται πλέον στον αέρα, χωρίς να έχει καν εξασφαλιστεί η έκτη δόση.
Το έλλειμμα διαπραγμάτευσης, η συκοφάντηση της χώρας και η αδυναμία ελληνικής παρέμβασης στις εξελίξεις σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, θα αποδείξουν πως δεν υπάρχει περιθώριο για σχεδιασμούς ούτε για την Εθνική Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ, ούτε για τις εξαγγελίες στην Διεθνή Έκθεση της Θεσσαλονίκης. Διότι η χώρα θα έχει ήδη παραδοθεί στον Άξονα.
Ο άξονας ενισχύθηκε και με τον υπουργό Οικονομικών της Σλοβακίας Ιβάν Μίκλος, που δήλωσε ότι η χώρα του ανέκαθεν ζητούσε εγγυήσεις για τα όποια δάνεια δίνονταν στην Ελλάδα στο πλαίσιο του δεύτερου πακέτου βοήθειας προς τη χώρα.
«Οι όροι πρέπει να είναι ίδιοι για όλες τις χώρες της ευρωζώνης», είπε. «Το θεωρώ απαράδεκτο για οποιαδήποτε χώρα να μην λαμβάνει εγγυήσεις, όταν τις λαμβάνουν άλλες ».
Και βέβαια, ο υπουργός των Οικονομικών – ο ίδιος που στις 12 Ιουλίου μας έλεγε πως «είναι καλό να υπάρχουν στο τραπέζι οι εμπράγματες εγγυήσεις» έσπευσε να κατηγορήσει την αντιπολίτευση για επιπολαιότητα και ανευθυνότητα.
Διευκρίνισε ότι το «χρηματοδοτικό σχήμα» που συμφωνήθηκε με το Ελσίνκι τελεί υπό την έγκριση των υπολοίπων κρατών-μελών της Ευρωζώνης και ότι η σχετική συζήτηση άρχισε χθες στο επίπεδο της τεχνικής ομάδας εργασίας και θα συνεχιστεί την επόμενη εβδομάδα στο επίπεδο των εκπροσώπων των υπουργών.
«Όσο διεξάγεται αυτή η δύσκολη και λεπτή διαπραγμάτευση, είναι τουλάχιστον επιπόλαιο και ανεύθυνο δυνάμεις της αντιπολίτευσης να προτρέχουν, να κινδυνολογούν ή να επιχαίρουν γιατί υπάρχουν προβλήματα, λες και αυτό είναι καινούργιο ή απροσδόκητο», μας μάλωσε, προσθέτοντας πως «κανείς δεν πρόκειται να κερδίσει από μια αρνητική εξέλιξη που εις πείσμα όσων επενδύουν σε αυτή δεν θα υπάρξει, αρκεί εμείς να είμαστε σοβαροί και υπεύθυνοι ως έθνος».
Εκόμισε γλαύκα εις Αθήνας, βεβαίως, την ώρα που διάφοροι κυβερνητικοί αξιωματούχοι εξαπολύθηκαν για να μεταφέρουν την επίσημη προπαγάνδα.
Ο ένας (χωρίς να κατονομάζεται) υποστήριξε στο Ρόιτερ’ς ότι η Αθήνα δεν συζητά με άλλες χώρες της Ευρωζώνης πλην της Φινλανδίας για παροχή εγγυήσεων – λες και είναι στο χέρι της.
Ο ίδιος κυβερνητικός αξιωματούχος επίσης εκόμισε γλαύκα εις Αθήνας, λέγοντας στο ειδησεογραφικό πρακτορείο πως «εάν μπαίναμε σε μια τέτοια συζήτηση θα ακυρωνόταν η όλη συμφωνία».
Επιπλέον, πληροφορηθήκαμε ότι τις χθεσινές αλλεπάλληλες συσκέψεις υπό τον πρωθυπουργό ουδόλως απασχόλησε το θέμα, διότι, όπως διέρρευσε από τους γνωστούς «κύκλους», έχει δοθεί προτεραιότητα στην υλοποίηση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος και των αποφάσεων της 21ης Ιουλίου – οι οποίες παύουν υφιστάμενες αν ζητήσουν όλοι εγγυήσεις.
Γερμανία, Αυστρία, Φινλανδία, Ολλανδία, Σλοβακία – και οσονούπω και η Δανία που ως γνωστόν παραδόθηκε στον μοτοσικλετιστή του Χίτλερ: Ο Άξονας έχει συνασπιστεί ξανά κατά της Ευρώπης και της Ελλάδας. Μόνο που δεν υπάρχουν ηγέτες να ξαναπούν το «Όχι».
*********************************************
Θέλουν εμπράγματες εγγυήσεις; Ας τους δοθεί το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο!
Ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα, η Ελλάδα οφείλει να μην αποδεχθεί οποιασδήποτε μορφής χρεοκοπία
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη - 21/07/2011
Σχετικά με την σημερινή ημέρα – για την οποία πολύ φοβούμαι ότι θα ισχύσει η παροιμία ώδινεν όρος και έτεκεν μυν – αισθάνομαι την ανάγκη να υπενθυμίσω για άλλη μια φορά όλα όσα έχω γράψει και έχω πει τις προηγούμενες ημέρες:
Ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα, η Ελλάδα οφείλει να μην αποδεχθεί οποιασδήποτε μορφής χρεοκοπία.
Το γεγονός ότι καθυστερημένα και κάτω από πιέσεις προσχώρησε η κυβέρνηση σ’ αυτήν την άποψη, δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία - αν τελικά αυτή η ολέθρια «λύση» επιβληθεί.
Το λέω αυτό, διότι είναι πολύ πιθανό η κυβέρνηση να προχώρησε υποκριτικά στην αλλαγή στάσης της τελευταίας στιγμής, ώστε να επιστρέψει – σε περίπτωση μοιραίας κατάληξης – και να μας πει πως εκείνη έκανε ό,τι μπορούσε, κράτησε την σωστή στάση, την οποία από πριν είχε κοινοποιήσει στην κοινή γνώμη, έβαλε τις «κόκκινες γραμμές» της, τις οποίες επίσης φρόντισε να προπαγανδίσει, αλλά το Βερολίνο είχε στυλώσει τα πόδια και επέβαλε τελικά την άποψή του στην πλειοψηφία των εταίρων.
Αν συμβεί αυτό, τότε καλύτερα να μην άλλαζαν στάση την τελευταία στιγμή – να κρατούσαν και την… αξιοπρέπειά τους.
Εννοώ ότι σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να θεωρήσουν ότι θα δοθεί άφεση αμαρτιών μόνο με βάση τις διακηρύξεις της τελευταίας στιγμής.
Αυτά είναι γνωστά προπαγανδιστικά τερτίπια και… εκατό η αλεπού, εκατόν πενήντα το αλεπουδόπουλο, δεν γίνεται.
Επίσης, επισημαίνω εγκαίρως άλλον έναν κίνδυνο: Να υποχωρήσουν οι Γερμανοί στο θέμα της συμμετοχής των ιδιωτών και της επιλεκτικής χρεοκοπίας και να εξασφαλίσουν σε αντάλλαγμα τις εμπράγματες εγγυήσεις.
Στην περίπτωση αυτή, το προπαγανδιστικό πρωτόκολλο προβλέπει να επιστρέψουν οι κυβερνώντες και πάλι ως θριαμβευτές στην Αθήνα, λέγοντας πως πέτυχαν να αποτρέψουν την χρεοκοπία, αλλά σε αντάλλαγμα – τέτοια μαγκιά – έδωσαν εμπράγματες εγγυήσεις (μετοχές του ελληνικού κράτους σε εταιρίες, κτίρια, πλουτοπαραγωγικές πηγές, την μάνα μας), που δεν είναι δα και σπουδαίο πράγμα, «διότι εμείς θα αποπληρώσουμε το χρέος μας και δεν θα χρειαστεί να πάρουν οι δανειστές τον έλεγχο των εγγυήσεων αυτών»!
Το λέω κι' αυτό, διότι το χρέος δεν βγαίνει και σίγουρα οι δανειστές θα προτιμήσουν να μας κρατήσουν ζωντανούς – με τα σωληνάκια και στην εντατική, βέβαια – ώστε να αρπάξουν όλα αυτά που θα δοθούν ως εμπράγματες εγγυήσεις, ως ενέχυρο δηλαδή.
Το θέμα των εμπράγματων εγγυήσεων παραμένει στον αέρα και επ’ αυτού δεν υπήρξε άλλη δήλωση εκτός από αυτήν που είχε διατυπωθεί στην γνωστή συνέντευξη Τύπου, όταν ο κ. Βενιζέλος μας έλεγε να μην μας τρομάζει η επιλεκτική χρεοκοπία.
Τι μας είχε πει στις 12 Ιουλίου, ο υπουργός των Οικονομικών; Πρώτον ότι ο όρος (άλλος όρος αυτός) «εμπράγματες εγγυήσεις», που περιελήφθη στο επίσημο ανακοινωθέν του Eurogroup, δεν… αφορά την Ελλάδα, αλλά την επίθεση στο ευρώ!
Έσπευσε, όμως, να προσθέσει πως «καλό είναι να υπάρχει στο τραπέζι. Εάν αντιμετωπίσουμε θέματα εγγυητικών μηχανισμών, πρέπει να το κάνουμε. Με την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει μείωση επιτοκίων, επιμήκυνση του χρέους και επαναγορά ομολόγων, εάν τεθούν τέτοια θέματα. Σε κάθε περίπτωση το όλο ζήτημα των εγγυήσεων συνδέεται με τον ρόλο του νέου μηχανισμού χρηματοοικονομικής σταθερότητας».
Ε, λοιπόν, όχι. Ούτε αυτό πρέπει να γίνει αποδεκτό. Σήμερα, οφείλουν να ορθώσουν το ανάστημά τους και να πουν στη Γερμανία ότι χρωστάει και δεν της χρωστούμε. Να θεωρήσουν ως εμπράγματη εγγύηση το αναγκαστικό δάνειο που εξακολουθούν να χρωστάνε.
Να τα ξαναπούμε μήπως τα εμπεδώσουν οι διαπραγματευτές μας;
Η Γερμανία χρωστά 7,1 δις δολάρια (αξίας 1938, οπότε κάντε τον λογαριασμό) που επιδίκασε στην Ελλάδα η Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων για τις καταστροφές που προκάλεσαν στη χώρα μας οι ναζί.
Χρωστά επίσης 3,5 δις δολάρια (πάλι αξίας 1938, οπότε ξανακάντε τον λογαριασμό) για το κατοχικό δάνειο που υποχρέωσαν την χειμαζόμενη Ελλάδα να λάβει, προκειμένου να… θρέψουμε εμείς που πεθαίναμε στους δρόμους τουμπανιασμένοι από την πείνα, τα SS που είχαν καταφθάσει και επιδίδονταν στο εγκληματικό έργο τους.
Μετά τον πόλεμο, η Γερμανία κατέβαλε δύο δόσεις και μετά το… ξέχασε. Το ξέχασαν και οι κυβερνήτες μας – διότι στο μεταξύ κατέφθασαν εδώ άλλοι κατακτητές, η Ζήμενς στην αρχή και αργότερα η ΜΑΝ και η Ferrostaal.
Και, βέβαια, οφείλει η Γερμανία να μας επιστρέψει τους αρχαιολογικούς θησαυρούς που άρπαξαν οι ναζί Έλγιν από την Ελλάδα και τώρα κοσμούν, χωρίς ντροπή, τα γερμανικά μουσεία.
Μόνο τα χρήματα που νομίμως διεκδικούμε (λέμε τώρα) από την Γερμανία αντιστοιχούν στο σύνολο του χρέους μας.
Θα πείτε, είναι σωστό άλλοι να έδωσαν το αίμα τους για την ελευθερία της πατρίδας και άλλοι να έκλεψαν και να ξόδεψαν αλόγιστα και στο τέλος τα χρήματα αυτά να πάνε για να βουλώσουν τις τρύπες της διαφθοράς, της ανικανότητας και της αδιαφορίας;
Όχι, δεν είναι σωστό. Αλλά αν πρόκειται οι Γερμανοί να κερδίσουν τελικά τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο και να ξεπουληθούμε, ας τα δώσουμε.
Έχουν δώσει την άδειά τους οι 66 Έλληνες αντιστασιακοί που τον Δεκέμβριο του 2009, διαβλέποντας εγκαίρως πού οδηγούμεθα, υπέγραψαν επιστολή προς τον Γερμανό υπουργό των Οικονομικών Β. Σόιμπλε, ο οποίος μόλις είχε δηλώσει ότι «εμείς οι Γερμανοί δεν μπορούμε να πληρώσουμε για τα λάθη των Ελλήνων».
Μεταξύ άλλων, οι 66 αντιστασιακοί, καλούσαν τον Σόιμπλε να συμφωνήσει «πως ούτε εμείς οι Έλληνες μπορούμε να συνεχίσουμε να πληρώνουμε τα πολύ μεγάλα λάθη – εγκλήματα των Γερμανών πολιτικών, εδώ και 60 ολόκληρα χρόνια. Του συνιστούμε να εισηγηθεί στην κυβέρνησή του την εξής διευκολυντική πρότασή μας: Αν δυσκολεύεται να εκταμιεύσει τώρα αυτό το οφειλόμενο προς την Ελλάδα ποσό, τότε απλώς να το αφαιρέσει από τα δάνεια που χρωστάει σήμερα η Ελλάδα στη Γερμανία».
Παραθέτω για άλλη μια φορά τα ονόματα των αντιστασιακών που υπέγραψαν εκείνη την επιστολή – χωρίς φυσικά η Ελλάδα να τους εκμεταλλευτεί για να πετύχει τον σκοπό της. Κάποιοι δεν βρίσκονται πια στη ζωή, αλλά από εκεί ψηλά σίγουρα μας βλέπουν και συμφωνούν:
1. Αβδούλος Σταύρος, 2. Αγαθαγγελίδης Κώστας, 3. Αδάμης - Κατερίνης Παν., 4. Αλεξανδρίδου Δήμητρα, 5. Αντωνίου Αντώνης, 6. Αρσένη Ζωή, 7. Αρώνης Παναγιώτης, 8. Βαρδινογιάννης Βαρδής, 9. Βασίλα Αθηνά, 10. Βούλτεψης Γιάννης, 11. Γιατρουδάκης Στέλιος, 12. Γλέζος Μανώλης, 13. Γουριώτης Ν., 14. Δαμιανάκου Βούλα, 15. Δημητρίου Πάνος, 16. Ζαμάνος Στέλιος, 17. Ζαμάνου Αριστέα, 18. Ζωντανός Παναγιώτης, 19. Θανασέκου Βάσω, 20. Καβαρδίνη Ελευθερία, 21. Καβαρδίνης Γιώργος, 22. Καραθάνος Δημήτρης, 23. Καλαφάτης Αρτέμης, 24. Καραγιώργη Μαρία, 25. Κατσούλη Άννα, 26. Κατσούλης Αλέξης, 27. Κορναράκη Πόπη, 28. Κύρκος Λεωνίδας, 29. Λάζου Έλλη, 30. Λιάκου Λίτσα, 31. Λιναρδάτος Κώστας, 32. Λιναρδάτου Γιούλια, 33. Λιναρδάτου Ζωή, 34. Μαγκάκης Α. Γεώργιος, 35. Μάνος Παναγιώτης, 36. Μαντουβάλου Αλίκη, 37. Μαυροειδής Λευτέρης, 38. Μαχαίρας Ευάγγελος, 39. Μιχαηλίδης Νίκος, 40. Μπαρτζώκας Αντρέας, 41. Μπέικου Μαρία, 42. Μπενά Ελένη, 43. Μπενάς Τάκης, 44. Μπουριάζος Αχιλλέας, 45. Μπρακατσούλας Βασίλης, 46. Παλαιολογόπουλος Δημήτρης, 47. Παπαβασιλείου Κώστας, 48. Παπαβλασόπουλος Φίλιππος, 49. Παπαδόπουλος Βίκτωρας, 50. Παπανικολάου Κώστας, 51. Παπατριανταφύλλου Μαρία, 52. Πασαλάρης Χρήστος, 53. Πέττα Γεωργία, 54. Πρωτογερέλλη Χρυσή, 55. Πρωτογερέλλης Φρίξος 56. Ρούπας Χαράλαμπος, 57. Σάντας Απόστολος, 58. Σιδέρης Γιάννης, 59. Σκούρτης Σταμάτης, 60. Σοφιανόπουλος Τάσος, 61. Στεφανίδης Σωκράτης, 62. Τσιτσίμης Νικόλαος, 63. Τσουκνίδας Λ. Θανάσης, 64. Φραντζεσκάκη Βαγγελιώ, 65. Χριστοδουλάκης Γιώργος, 66. Ψαλτίδου Στέλλα.
Φυσικά, αυτό προϋποθέτει πραγματική μάχη. Όχι σαν αυτή που δόθηκε (λέμε τώρα) για τις αποζημιώσεις που δήθεν θα απαιτούσαμε από την Ζήμενς και κατέληξε να… υποβάλει η Ζήμενς αγωγή, προχθές, κατά της Ελλάδας, με την οποία ζητά από το Πρωτοδικείο του Μονάχου να αναγνωρίσει ότι δεν υπάρχει υποχρέωση αποζημίωσης έναντι του Ελληνικού Δημοσίου!
Εκεί που μας χρωστάγανε, μας παίρνουν και το βόδι, δηλαδή!
Γελοία πράγματα, στα οποία θα επανέλθω για να καταδείξω το μέγεθος του συνδυασμού προπαγάνδας, ανικανότητας και συστηματικής συγκάλυψης…
πηγή |
