του Όθωνα Ιακωβίδη

Ο Γ. Πεταλωτής, το φερέφωνο της καθεστώσας Ολιγαρχίας που ξεπουλάει τον εθνικό πλούτο και σφίγγει κάθε μέρα και περισσότερο το βρόγχο στο λαιμό των αιχμαλώτων Ελήνων πολιτών, άρχισε να ουρλιάζει μόλις είδε τη φάτσα του να φιγουράρει στη λίστα των ενόχων του εγκλήματος της φτωχοποίησης της Ελληνικής κοινωνίας.

«Δήθεν αγανακτισμένοι, επιτίθενται μαζί με υποτίθεται ανθρώπους που χαρακτηρίζονται ως Σπίθες και ποντάρουν σαφώς στη χρεοκοπία της χώρας», είπε ξενδιάντροπα.

Ποιος; Αυτός που, η συμμορία του, εδώ και 35 χρόνια λεηλατεί μέχρι πτωχεύσεως το δημόσιο χρήμα και πλούτο, προκειμένου να στρογγυλοκάθεται στο θρόνο της Εξουσίας.

Αυτός που, η συμμορία του, παρέδωσαν τα απαράδοτα της εθνικής ύπαρξης στους δανειστές τους. Και λέω δανειστές τους (και όχι δανειστές μας) αφού οι λογαριασμοί ανοίξανε και είναι ξεκάθαροι: Τα χρωστούμενα, που πνίγουν σήμερα τον Έλληνα πολίτη, δεν πήγαν σε καμία πράξη ανάπτυξης.

(Αν πήγαιναν, θα είχαμε κάτι: Βιομηχανική παραγωγή, Αγροτική παραγωγή, Εμπόριο, Υπηρεσίες, Βιοτεχνία. Δεν έχουμε τίποτε).

Πήγαν όλα στο άπατο πηγάδι του βρώμικου παιχνιδιού της κομματοκρατίας: στο κυνήγι της κυβερνητικής Εξουσίας, στην απόκτηση του εθνικού Ταμείου. Πήγαν όλα στην εξαγορά ψήφων και στο τάϊσμα των «ημετέρων» διαμεσολαβητών της κάθε λογής αγοραπωλησίας.

«Πρόκειται για ακροδεξιά στοιχεία που τους βολεύει αυτή η φαυλότητα για να μπορούν να επιβιώνουν και πολιτικά αλλά και προσωπικά», συνέχισε ο Πεταλωτής.

«Ακροδεξιά στοιχεία», είναι κατά τον Πεταλωτή, οι Ανεξάρτητοι πολίτες της Θράκης που φωνάζουν απεγνωσμένα, βλέποντας την εγκληματική εγκατάλειψη του τόπου τους στις ορέξεις του Τουρκικού Προξενείου που ήδη αποτελεί (ουσιαστικά) την «κρατούσα εξουσία» του τόπου και οικοδομεί σιγά-σιγά και μεθοδικά, καθεστώς «κράτους εν κράτει», έως ότου αυτό ανδρωθεί και απαιτήσει «κράτος έξω από το κράτος».

Δεν αποκλείεται, μ’ αυτούς που έχουμε μπλέξει και ακόμη τους αφήνουμε να υπογράφουν γιγαντιαίες εκχωρήσεις, για λογαριασμό μας, να δούμε, (σύντομα κι όλας), μετά την απώλεια του πλέον ζωτικού στρατηγικού χώρου, αυτού της εθνικής μας Οικονομίας και την απώλεια μέρους (ή και ολόκληρης;) της Θράκης.

Οι Σπίθες της Θράκης, άναψαν φωτιές.