Εκπομπή που ψάχνει τίτλο, Δευτέρα & Τετάρτη στις 9
Η Εκπομπή που ψάχνει τίτλο σε καλοκαιριάτικο break
του Νίκου Φιλιππαίου -
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.
Περίπου για ένα δεκαπενθήμερο η Εκπομπή που ψάχνει τίτλο θα κάνει διάλειμμα, ώστε ν’ απολαύσουμε τις διακοπές μας. Βέβαια αυτό δε σημαίνει πως η αναζήτηση φρέσκιας μουσικής παύει…
Έτσι και η χθεσινή εκπομπή ήταν βυθισμένη σ’ αυτή τη χαλαρή καλοκαιρινή ατμόσφαιρα:
Digital Analog Band – Mystical Fused – Hightide The Funky Lowlives – Games We Play Aya – Looking For The Sun Dusty Springfield – Son Of A Preacher Man (Holtoug bootleg) Flowers – For Real Second Sky – The Art Of Influence Loopa Scava meets Cayetano – The Rain Comes Again Galactic feat. Glean David Andrews – You Don’t Know Phil Martin’s Mystical Funk – Here We Go Again Nat King Cole – Lush Life (produce by Cee-Lo Green) Us3 – Cantaloop
Σας αποχαιρετώ με τη διασκευή της Kate Bush στο κλασικό Sexual Healing του Marvin Gaye:
Σίγουρα δύο ραδιοφωνικές ώρες δεν αρκούν για να καλύψουν το εύρος και το βάθος της afrobeat μουσικής. Μόνο με την πληθωρική προσωπικότητα του δημιουργού της Fela Kuti και της δικής του δημιουργίας ν’ ασχοληθείς είναι ένα εγχείρημα χωρίς αρχή και τέλος. Παρόλα αυτά την προηγούμενη βδομάδα στην Εκπομπή που ψάχνει τίτλο κάναμε μια απόπειρα να αποτυπώσουμε τον εκρηκτικό ήχο του afrobeat.
Σ’ αυτό το κείμενο δεν θα ασχοληθώ με ιστορικά στοιχεία γύρω από το afrobeat. Άλλωστε τα links που ακολουθούν εμπεριέχουν υπεραρκετό υλικό. Απλά θα σημειώσω δύο στοιχεία που προσωπικά μου έκαναν εντύπωση: πρώτα, ο γνήσιος και μοναδικός ήχος του afrobeat: είδη μουσικής με τα οποία είμαστε περισσότερο ή λιγότερο εξοικειωμένοι, όπως funk, jazz, rock, συμπλέκονται με τις ίδιες της ρίζες της μουσικής τέχνης, με τους αρχέγονους ήχους της Αφρικής. Όπως εύστοχά παρατηρεί και ο Φώντας Τρούσσας στο blog του «Στην πορεία προς την ολοκλήρωση του afrobeat, ο Fela Kuti φτιάχνει ένα trance psych-funk, απίστευτου ξεσαλώματος» (πηγή).
Η ιδιαιτερότητα του ήχου είναι το ένα. Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι ειδικά στα δικά μας αυτιά, που είμαστε θρεμμένοι με εικόνες, μουσικές και αξίες του δυτικού πολιτισμού, το afrobeat συνδυάζει απενοχοποιημένα καλοκαιριάτικη ατμόσφαιρα, φουλ χορευτικό tempo και εξωτισμό με μια άγρυπνη πολιτική ματιά, η οποία ειδικά στις μέρες μας είναι απαραίτητη.
Ορίστε και οι λίστες των εκπομπών:
Δευτέρα 11/07: η "κλασική" εποχή
Fela Kuti – Gentleman Lafayette Afro Rock Band – Azeta Peter King – Ajo Mombasa – Kenia Manu Dibango – Soul Makossa Ginger Baker – Ju Ju Oneness Of Juju – Chants/ Don’t Give Up Orchestra Baobab – Sutukun Tony Allen – Olokun
το εξώφυλλο του άλμπουμ των Mombasa African Rythms And Blues (1975)
Τετάρτη 13/07: η αναβίωση
Femi Kuti – Sorry Sorry Souljazz Orchestra – Mista President Antibalas Afrobeat Orchestra – Big Man Jimi Tenor And Tony Allen – Sinouhe Salvador Sangό – Ajo Nomo – Patterns Kiala – Batumwindu Konono no1 – Guiyome Mulatu Astatke - I Faram Gami I Faram
το εξώφυλλο του άλμπουμ των Salvador Sango, The Advice Of Sango (2008)
Την προηγούμενη βδομάδα στην Εκπομπή που ψάχνει τίτλο αφήσαμε κατά μέρος τα αφιερώματα και τόσο επανήλθαμε σε αγαπημένα γκρουπ, όσο και προτείναμε νέους καλλιτέχνες.
Βέβαια, είτε τη Δευτέρα που η κατεύθυνση της εκπομπής ήταν trip hop, αλλά και deep house, είτε την Τετάρτη που πήγαμε προς το post και art rock, είχαμε να κάνουμε με μουσικές κατά κύριο λόγο αστικές. Τι εννοώ με αυτό; Όχι μόνο ότι είναι είδη και στυλ που έχουν αναπτυχθεί από καλλιτέχνες και μουσικούς της πόλης, αλλά επειδή τέτοιες μουσικές -πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα για αυτό είναι το trip hop των 90s- φέρνουν στον ακροατή συνειρμούς και εικόνες αστικές: μεγάλα γκρίζα κτίρια, νυχτερινό οδήγημα στην πόλη… ακόμα και οι ηχητικές αποδράσεις που για παράδειγμα προσφέρει το post rock, έχουν ως αφετηρία την ασφυκτική ψυχολογία και το άγχος του ανθρώπου της πόλης.
Δευτέρα 4/7:
Rico Puestel – Infinite Ways Memory Tapes – Today is Our Life Washed Out – Amor Fati Jap Jap – The Long Way Home Hatchback – Comets (Beat Broker remix) Ralph Myerz And The Jack Herren Band – Nikita Black Devil Disco Club feat. Nancy Sinatra – To Ardent Moby – Sevastopol Zoe Xenia – Into Deep Kreidler – Sans Soleil Clammbon – Imaginary Folklore
Τετάρτη 6/7:
Lunatic Soul – Suspended In Whiteness Gordian Knot – Redemption’s Way Gazpacho – The Walk Part 1 No-Man – Beautiful Songs You Should Know OSI – Horseshoes And B52s Isis – So Did We Eleventh He Reaches London – Oh Brother Stephen Brodsky – Beautiful Break-up Hammock – The House We Grew Up
Έτσι, στο αφιέρωμα που η Εκπομπή που ψάχνει τίτλο θα πραγματοποιήσει αυτή την εβδομάδα, θα ξεφύγουμε λίγο απ’ όλες αυτές τις αναμφίβολα γοητευτικές μελωδίες, για να απελευθερωθούμε μέσα από κάτι πιο εξωτικό και κοσμοπολίτικο.
Η εβδομάδα λοιπόν που ξεκινά σήμερα κι αναμένεται να είναι ιδιαίτερα ζεστή, έχουμε ένα αφιέρωμα στο afrobeat. Ένα στυλ μουσικής που γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 70 από τον ιδιαίτερα σημαντικό Fela Kuti στην Νιγηρία και είχε ευρεία αποδοχή και επιρροή. Με το ένα μέρος του να ακουμπάει σε μουσικά είδη του δυτικού κόσμου, βλέπε jazz, funk, rock και με το άλλο στην πλουσιότατη παράδοση της Αφρικής, το afrobeat γρήγορα πήρε διαστάσεις κινήματος. Μέσα από αυτό το μπλέξιμο δυτικών και αφρικανικών ήχων, οι καλλιτέχνες, με μπροστάρη τον ίδιο τον Fela, άσκησαν κριτική στην αποικιοκρατία, στις κοινωνικές ανισότητες και τον πολιτιστικό ιμπεριαλισμό του δυτικού κόσμου.
Για να μην γίνομαι φλύαρος, καθώς πληροφορίες για το afrobeat μπορείτε να βρείτε πρώτα απ’ όλα στο Wikipedia, το συγκεκριμένο μουσικό είδος στα επόμενα χρόνια γνώρισε άνθιση σε όλη την Αφρική και απέκτησε ακροατές κυρίως στην Ευρώπη. Μάλιστα, τα τελευταία δέκα με δεκαπέντε χρόνια μια νέα γενιά μουσικών από την Ευρώπη και την Αμερική έχουν σχηματίσει afrobeat μπάντες, δίνοντας στο είδος έναν οικουμενικό χαρακτήρα.
Νομίζω πως αρκεί αυτή η μικρή εισαγωγή στο αφιέρωμα της Εκπομπής που ψάχνει τίτλο για την βδομάδα που ξεκινά. Έτσι, σήμερα το βράδυ (11/07) θα παίξουμε κλασικό afrobeat των δεκαετιών 70 και 80, ενώ την Τετάρτη (13/07) θα εξερευνήσουμε την τρέχουσα αναβίωση του afrobeat.
Η ζέστη προμηνύεται έντονη, το πολιτικό και κοινωνικό θερμόμετρο ακόμα πιο ψηλά, το εκλεκτικό μουσικό μας γούστο σε εγρήγορση… καιρός για afro καταστάσεις!
Μέρα με την μέρα η πραγματικότητα γύρω μας διαμορφώνεται ολοένα και πιο εκρηκτική και δύσκολη. Αλλά εδώ, στην Εκπομπή που ψάχνει τίτλο, σύμμαχώντας με το καλοκαίρι και αναζητώντας κάθε ψήγμα θετικής διάθεσης, οργανώνουμε μια μικρή ραδιοφωνική αντίσταση εν μέσω θέρους.
Την βδομάδα που μας πέρασε είχαμε πολύ ωραία πράγματα στην Εκπομπή που ψάχνει τίτλο. Τη Δευτέρα 27 Ιουνίου, ο Λουκάς Παπαευαγγέλου, dj σε χειμερινά ροκ μπαράκια του Βόλου, όπως το Σπιτάκι και τοAu Bord De L'Eau έκανε μια guest εμφάνιση, δηλαδή ήταν ο καλεσμένος της Εκπομπής που ψάχνει τίτλο για τον Ιούνιο. Οι επιλογές του κινούμενες στον χώρο της electronica, ήταν καλοκαιρινές και πολύ cool, με ανοίγματα στο trip hop, το electro funk και άλλες συναφείς feel good μουσικές:
Guts – Good Morning Happy Mondays – Bob’s Yer Uncle Bonobo – Pick Up Nina Simone – My Baby Just Cares For Me (Nikola Gala remix) Basement Freaks – Gipsy Breaks Djtzinas – I Hate People Like Me Bruno Maman – D'un Ciel Gris A Un Ciel Tout Bleu Fatboy Slim – Radioactivity (Kraftwerk cover) The Groovologists – Trip To 70s The Cinematic Orchestra – Theme De Yoyo Grant Green – Let The Music Take Your Mind (Muro mix) Quannum – I Changed Your Mind Aloe Blacc – I Need A Dollar (remix) Aretha Franklin – One Step Ahead (Featurecast Re Edit feat. Marvin Gaye)
Την Τετάρτη 29 Ιούνη πάλι, κάναμε ένα αφιέρωμα σε ροκ τραγούδια με πολιτικό/ κοινωνικό μήνυμα. Αφήνοντας κατά μέρος τους διαχωρισμούς που τυχόν επιβάλλουν τα στυλ και οι κατευθύνσεις της ροκ μουσικής, αλλά και ο ίδιος ο χρόνος, παρουσιάσαμε μια σειρά από τραγούδια που στοχεύουν σε ακροατές, όχι μόνο με εκλεκτικά αυτιά, αλλά και μια πολιτική κρίση και ευαισθησία.
Οι περισσότερες από τις επιλογές της μετάδοσης της Τετάρτης ήταν δικές σας. Δηλαδή, φίλοι και γνωστοί, αλλά και ακροατές της Εκπομπής που ψάχνει τίτλο, μέσω της σελίδας στο facebook, προτείνανε δικές τους ιδέες. Με άλλα λόγια, την Τετάρτη είχαμε μια εκπομπή αφιερώσεων πολιτικού όμως χαρακτήρα στη σύγχρονη ψηφιακή εποχή! Βέβαια να ζητήσω συγνώμη για όσες επιλογές δεν μεταδόθηκαν, αλλά απόλαυσα τόσο αυτή την εκπομπή που ένα παρόμοιο αφιέρωμα θα ξαναγίνει λίαν συντόμως. Άσε που, οι ίδιες οι εξελίξεις σχεδόν το επιβάλλουν… Ορίστε και η λίστα λοιπόν:
Pink Floyd – The Happiest Days Of Our Lives/ Another Brick In The Wall part 2 Marianne Faithful – Broken English Radiohead – Go To Sleep (Little Man Being Erased) The (International) Noise Conspiracy – Smash It Up Rage Against The Machine – Sleep Now In The Fire Guts Pie Earshot – Close To Distance The Flobots – Stand Up The Beatles – Taxman The Rolling Stones – Street Fighting Man The Clash – Rock The Casbah Bruce Springsteen – Atlantic City Ozzy Osbourne – Working Glass Hero (John Lennon cover) Ten Years After – I’d Love To Change The World Queensryche – Revolution Calling
"The summer wind, came blowin' in from across the sea..."
Παρόλο που φτάσαμε τέλη Ιούνη, οι άνεμοι ζουν τις δόξες τους. Πώς να μην θυμηθείς το κλασικό τραγούδι του Sinatra, Summer Wind;
Αλλά, όπως και να ‘χει η καλοκαιρινή αίσθηση ολοένα και εδραιώνεται στα μέσα και στα έξω μας. Παράλληλα, οι δυνατοί και χαοτικοί άνεμοι σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο δεν λένε να κοπάσουν...
Η πενθήμερη Γιορτή της μουσικής ολοκλήρωσε και τον φετινό της κύκλο, αφήνοντας σε γενικά πλαίσια μια καλή εικόνα. Το πολύ δυνατό review του Γιώργου Ζούκα για τις εκδηλώσεις του φεστιβάλ με βρίσκει σχεδόν 100% σύμφωνο, οπότε προτείνω ανεπιφύλακτα να του ρίξετε μια ματιά.
Την προηγούμενη εβδομάδα η Εκπομπή που ψάχνει τίτλο πραγματοποίησε μονάχα την μετάδοση της Δευτέρας. Συνοδέψαμε την ζωντανή ατμόσφαιρα που έφερνε στην πόλη η Γιορτή της Μουσικής με χορευτική και uptempo electronica, που πότε λοξοδρομούσε σε ιδρωμένα funk μονοπάτια, πότε χανόταν σε μεταμεσονύκτιες disco πορείες , πότε έμπαινε σε μελωδικούς jazzy δρόμους:
Δευτέρα 20-6:
Flower of Cables – Alright Trentemoller – Le Champagne Daft Punk – Digital Love Supafly Inc. – Catch Me When I’m Falling Zero Db – The Snare Parov Stelar – Matilda Max Sedgey – Happy An-2 – Wide Open Royksopp – Remind Me Moby – Everyday It’s 1989 Mylo – Drop The Pressure Omar – Feeling You (Henrik Schwarz remix)
Η νέα βδομάδα όμως ξεκινά πολύ δυναμικά για την Εκπομπή που ψάχνει τίτλο. Τόσο τη Δευτέρα, όσο και την Τετάρτη που μας έρχονται έχουμε ιδιαίτερες εκπομπές που αναμφίβολα θα ανανεώσουν το ενδιαφέρον σας. Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:
Σήμερα Δευτέρα 27 Ιούνη το βράδυ, στην Εκπομπή που ψάχνει τίτλο, έχουμε έναν νέο guest, ο οποίος θα προτείνει τις δικές του μουσικές. Ο Λουκάς Παπαευαγγέλου, φίλος, ακροατής της εκπομπής και του Nova Fm και βέβαια βασικός dj κυρίως στο μπαρ Σπιτάκι , σήμερα το βράδυ στις 9 θα παρουσιάσει τη δική του άποψη για την μουσική. Ο Λουκάς έχει ντύσει με ανεβασμένα soundtrack τις κατά κύριο λόγο χειμωνιάτικες βραδινές μας εξόδους στο Σπιτάκι, αλλά στην λίστα που έχει ετοιμάσει για την Εκπομπή που ψάχνει τίτλο, θα σταθεί ακόμα πιο εκλεκτικός…
Εμείς, όπως και στος δύο προηγούμενους καλεσμένους θα αράξουμε ακούγοντας και κάνοντας κάποια μικρά και σύντομα σχόλια…
Τώρα για μεθαύριο Τετάρτη 29 Ιούνη έχουμε ετοιμάσει κάτι διαφορετικό. Θα κάνουμε ένα ακόμα αφιέρωμα σε τραγούδια από τον χώρο της ροκ μουσικής που φέρουν πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα. Ο καιρός, οι καταστάσεις που καθημερινά βιώνουμε νομίζω πως δίνουν το έναυσμα για μια τέτοια κίνηση. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι εσείς, οι ακροατές του Nova Fm και της Εκπομπής που ψάχνει τίτλο μπορείτε να συνδιαμορφώσετε τις επιλογές της μετάδοσης της Τετάρτης.
Ο τρόπος είναι απλός: προτείνετε τραγούδια και βίντεο στην σελίδα της Εκπομπής που ψάχνει τίτλο στο facebook. Ροκ τραγούδια με ένα πολιτικό/ κοινωνικό μήνυμα:
Ήδη οι προτάσεις από φίλους και ακροατές είναι κάμποσες, αλλά φυσικά θέλουμε κι άλλη συμμετοχή από σας. Βέβαια, για όσους δεν αρέσκονται στο facebook, πάντα υπάρχει το πιο παραδοσιακό μέσο του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου:
Τις τελευταίες μέρες, ο καιρός έχει γίνει πια ολότελα καλοκαιρινός: λιακάδα, ζέστη και μια ολοένα και εντονότερη διάθεση για μπάνιο, άραγμα και διακοπές. Τις προάλλες που είχαμε πάει σε μια κοντινή παραλία, μια φίλη μου είπε κάτι που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο: όσοι άνθρωποι έχουν την τύχη να ζουν σε μέρη παραθαλάσσια και πιο καλοκαιρινά, όσες δυσκολίες και να ‘χει η ζωή τους, βρίσκουν αισιοδοξία και ξεκούραση στις ράθυμες ηλιόλουστες μέρες, έστω κι αν αυτές είναι, λόγω συνθηκών και καθημερινότητας, λίγες.
Εντάξει, εμείς εδώ στην Ελλάδα, δεν βρισκόμαστε και πλάι στον Ισημερινό, αλλά δεν μπορούμε να παραπονεθούμε κιόλας, το καλοκαίρι δεν τσιγκουνεύεται σε χαμόγελα γεμάτα συμπάθεια. Έτσι λοιπόν, ενώ οι ραγδαίες και χαοτικές πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις μας καλούν στους δρόμους, το καλοκαίρι μας προσκαλεί σε ακρογιαλιές. Πάντως, μη φοβάστε, και τα δυο συνδυάζονται άψογα.
Σήμερα, στην εβδομαδιαία ανάρτηση της Εκπομπής που ψάχνει τίτλο, έχουμε ως συνήθως τις λίστες των μεταδόσεων της προηγούμενης βδομάδας, στις οποίες γίνεται συνειδητή προσπάθεια αναζήτησης του αληθινού πνεύματος του καλοκαιριού…
Στη συνέχεια έχουμε και μια νέα δισκοκριτική.
Δευτέρα 13-06:
Fresh!Ro – Pacific State Quiet Village – Pillow Talk Cantoma – Suomi Smith & Mudd – Schulme Woolfy vs Projections – Absynth Dolle Jolle – Balearic Incantation The Shortwave Set – Now Til ’69 (Aeroplane remix) Lindstrom – Another Station Mitzi – India
Τετάρτη 15-06:
Ducktails – In The Swing Lindstrom & Prins Thomas – Note I Love You + 100 Welcome Back Sailors – Celebrating A Bright Mind Ariel Pink’s Haunted Graffiti – Round And Round The Bilinda Butchers – All My Friends Music For Your Plants – A City By The Sea Torn Sail – Birds Cloundland Canyon – Krautwerk Expert Medicine – A Spaceship In The Backyard Studio – West Side
Αν κάποιος δώσει λίγο βάρος στις μουσικές που παίξαμε στην Εκπομπή που ψάχνει τίτλο, ειδικά τη Δευτέρα το βράδυ, θα βρεθεί σε έναν μουσικό πίνακα ζωγραφισμένο με ηλεκτρονικά χρώματα μεν, αλλά με πινελιές μελωδικότητας και ζεστών ανθρώπινων συναισθημάτων. Τόσο ο καλοκαιρινός καιρός, όσο και η επιθυμία για μουσική πραγματικά εκλεκτή, οδήγησαν τις αναζητήσεις της Εκπομπής που ψάχνει τίτλο στο στυλ της electronica που ονομάζεται nu balearic.
Βέβαια, όταν ο καθένας ακούει την λέξη balearic σε μουσικά συμφραζόμενα, ο νους του πάει στο νησί της Ibiza. Δε θέλω όμως να σκεφτείτε τα ξέφρενα πάρτι και τους αχαλίνωτους χορούς, ούτε βέβαια την εντελώς ανούσια παρουσία ξεπεσμένων celebrities. O νους σας ας ανοιχτεί σε έναν άλλο δρόμο, αυτόν της chill out μουσικής.
Όχι ότι σνομπάρω το clubbing κι ακόμα περισσότερο την εκτονωτική δύναμη του χορού, αλλά φανταστείτε για λίγο το εξής: είστε σε μια μεσογειακή παραλία την ώρα του δειλινού, απολαμβάνετε παρέα με λίγους και καλούς φίλους ένα ωραιότατο cocktail, η θάλασσα καθρεφτίζει το πορτοκαλί χρώμα του ουρανού και όλα τ’ αγκαλιάζει η πιο γοητευτική chill out μουσική που έχετε σκεφτεί. Ένα σκηνικό γραφικό για κάποιους, ονειρικό για κάποιους άλλους, όπως και να ‘χει δεν χρειάζεται να πάτε μέχρι την Ibiza για να το βιώσετε. Η μεσογειακή ατμόσφαιρα ζει και βασιλεύει παντού γύρω μας.
Σε τέτοιου τύπου σκέψεις δεν με οδήγησε μονάχα το καλοκαίρι, με το οποίο μάλλον σας έχω πια κουράσει, αλλά και οι απανωτές ακροάσεις ενός πολύ καλού άλμπουμ, το Blue River του ντουέτου Smith & Mudd.
Οι Smith & Mudd κυκλοφόρησαν το Blue River το 2008 και η συγκεκριμένη δουλειά αποτελεί το πρώτο προϊόν της συνεργασίας τους. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε από την εταιρεία Claremont 56 και επανακυκλοφόρησε μόλις πέρσι, το 2010, ως ανατύπωση με την προσθήκη δυο συνθέσεων. Το γκρουπ έχει βγάλει ακόμα ένα άλμπουμ με τον τίτλο Le Suivant το 2009.
Ο Paul “Mudd” Murphy είναι ο ιδιοκτήτης της underground δισκογραφικής Claremont 56, καθώς και dj και παραγωγός, ενώ ο Benjamin James Smith είναι κιθαρίστας, επίσης της underground ροκ σκηνής της Βρετανίας. Αλλά, μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ένας από τους καλεσμένους μουσικούς, ο Bob Klose. Ο κύριος Bob Klose, γνωστός και με το ψευδώνυμο Rado, είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη και ο βασικός κιθαρίστας των Pink Floyd, πριν ακόμα ηχογραφήσουν το πρώτο τους single Arnold Layne. Μόνο και μόνο από το line-up του Blue River, η περιέργεια του εκλεκτικού ακόμα και μυημένου φίλου της μουσικής θα έχει εξαφτεί.
Τώρα, αν θέλει κάποιος να παρουσιάσει ή να περιγράψει την μουσική των Smith & Mudd, θα την χαρακτήριζε ως chill out και downtempo, αλλά όχι χωρίς κάποια αμφιβολία. Η χαλαρή, ξεκούραστη και ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα αυτών των μουσικών στυλ είναι βέβαια παρούσα, αλλά οι συνθέσεις στο Blue River είναι εντελώς απαλλαγμένες από καθετί πληκτικό και προχειροφτιαγμένο.
Στην μουσική των Smith & Mudd κυριαρχεί ο ήχος της κιθάρας: απλά μίνιμαλ θέματα σε ακουστικό ή και σε ελαφρώς πιο ηλεκτρικό ήχο, με το delay στο φουλ. Mελωδίες επαναλαμβάνονται και παραλλάσσονται, θυμίζοντας ένας ελαφρύ θαλάσσιο κυματάκι. Τις κιθάρες συνοδεύουν κάποια σκόρπια αιθέρια αντρικά φωνητικά και προς το τέλος του άλμπουμ η ζεστή γυναικεία φωνή της Rachel Thomas στολίζει το Plot Of Land. Τέλος την ενορχήστρωση εμπλουτίζει και λίγο βιολί. Πάντως ο χαρακτηριστικός κιθαριστικός ήχος του γκρουπ φέρνει κάτι από το ιδιαίτερο παίξιμο του David Gilmour, αλλά και του Manuel Göttsching (Ash Ra Tempel/ Ashra), συνδέοντας έτσι τον σύγχρονο ηλεκτρονικό ήχο με μια παράδοση που αγγίζει την ψυχεδέλεια, το prog rock και το kraurock ακόμη. Δε θα ήταν δύσκολο λοιπόν κανείς, ακούγοντας τα κομμάτια των Smith & Mudd να φανταστεί χίπικες παρουσίες να χορεύουν σε μια παραλία της Ibiza στη δεκαετία του 70…
Αλλά, η μουσική του ντουέτου έχει σαφώς ηλεκτρονική κατεύθυνση. Έτσι, μπορεί οι κιθάρες να κυριαρχούν, αλλά τα χαλαρά ambient πλήκτρα, οι στιβαρές funky μπασογραμμές και τα beats που συχνά πυκνά ανοίγονται στην disco, φέρνουν κοντά το παρελθόν και το παρόν του ηλεκτρονικού ήχου. Αυτό το μπλέξιμο φαινομενικά αντιφατικών στοιχείων, όπως το ακουστικό και το (ελαφρώς) χορευτικό, η παράλληλη επιρροή από τα ροκ πειράματα των 60s και των 70s, αλλά και από το disco ιδίωμα και πάνω απ’ όλα αυτή η ακαταμάχητη ατμόσφαιρα καλοκαιριού είναι που κάνουν το Blue River μια κυκλοφορία εμβληματική για τον nu balearic ήχο.
Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, ξεκίνησα το κείμενό μου με μια αναφορά στο καλοκαίρι στις ακρογιαλιές και στην Ibiza. Ο Smith και ο Mudd δείχνουν να αγαπούν τη ζεστή εποχή, τα ζεστά συναισθήματα, το αραλίκι και τον ρεμβασμό και η μουσική τους περιέχει γενναίες δόσεις απ’ όλα αυτά. Έτσι, δημιουργούν έναν μεσογειακό balearic ήχο, που δεν προορίζεται ως μουσική-κονσέρβα για φασαριόζικα τουριστικά beach bars. Αντίθετα, αν αφήσετε τη φαντασία σας ελεύθερη, το Blue River θα μπορούσε να είναι το ιδανικό soundtrack για την ώρα του ηλιοβασιλέματος σε μια καλοκαιρινή παραλία. όπου πίνετε ένα Mojto παρέα με λίγους και καλούς φίλους, αλλά και με ανθρώπους όπως ο Jose Padilla, o David Gilmour και ο dr. Timothy Leary…
Τα λέμε on air σήμερα Δευτέρα 20 Ιουνίου, στις 9 το βράδυ και με νέα από τη Γιορτή της Μουσικής στον Βόλο.
Τελευταία Ενημέρωση στις Τετάρτη, 17 Αύγουστος 2011 20:26
Player για Android
Απο το κινητό σας πάτε στο: ρυθμίσεις -> ασφάλεια -> και ενεργοποιήστε την εγκατάσταση εφαρμογών απο άγνωστες πηγές. Με μία εφαρμογή QR Code Reader σκανάρετε την παραπάνω εικόνα ή πατήστε εδώ.
