Πόντος
Ας αφήσουμε τις υπερβολές με τα κειμήλια μαςτου Γιώργου Ελευθεριάδη - Προέδρου του Ποντιακού Συλλόγου Πτολεμαΐδας
Με μεγάλη έκπληξη διάβασα πριν λίγες μέρες στον τοπικό τύπο, την πρόταση του κ. Καραλευθέρη για «επαναπατρισμό της εικόνας της Παναγίας Σουμελά από το Βέρμιο στην Τραπεζούντα». Εκτιμώ πως αποτελεί υπερβολή, που δεν έχει καμία λογική και διατυπώθηκε απλά και μόνο για λόγους εντυπωσιασμού.
Η συγκεκριμένη εικόνα πέρα από τη λατρευτική της αξία, είναι ένα ανεκτίμητο ιστορικό κειμήλιο των προγόνων μας, που μαρτυρά ότι οι άνθρωποι μπορεί να ξεριζώνονται, όμως η μνήμη ποτέ. Είναι εντελώς λάθος ο παραλληλισμός με τα μάρμαρα του Παρθενώνα, γιατί η εικόνα της Παναγίας Σουμελά δεν έχει αρπαχτεί από ξένους, όπως τα μάρμαρα, ώστε να ζητάμε την επιστροφή της. Την εικόνα δεν την έκλεψε κανείς για να μιλάμε για επιστροφή!
Το ερώτημα που αυτόματα τίθεται είναι τίνος ιδιοκτησία θα αποτελεί η εικόνα ευρισκόμενη εκεί. Η εικόνα όταν ήταν στον Πόντο, ήταν θρησκευτικό σύμβολο. Σήμερα έχει πολλαπλάσια αξία, γιατί έγινε και ιστορικό σύμβολο. Δέθηκε με ολόκληρη τη μαρτυρική πορεία χιλιάδων Ποντίων, χιλιάδων προσφύγων, χιλιάδων ανθρώπων. Είναι πλέον ένα πανανθρώπινο σύμβολο μιας γενοκτονίας, αφού οι γενοκτονίες δεν είναι εγκλήματα κατά ενός λαού, αλλά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Άλλωστε στην ορθοδοξία δεν χωράνε ούτε κράτη ούτε εθνικισμοί. Αυτά είναι τα μέτρα της πολιτικής και της διπλωματίας. Η ορθόδοξη πίστη μας, έχει οικουμενικό χαρακτήρα, δεν περιορίζεται σε πατρίδες, σε κράτη, σε έθνη, σε κόμματα και σε πολιτικές. Αγκαλιάζει χωρίς διακρίσεις όλους τους λαούς και όλους τους τόπους. Και όπως είπε και ο Πατριάρχης «την Παναγία Σουμελά την προσκύνησαν και Χριστιανοί και Τούρκοι και το προσκύνημα αυτό μακάρι να γίνει μια επιπλέον γέφυρα επικοινωνίας και εμπιστοσύνης ανάμεσα στους δύο λαούς».
Άλλο πράγμα είναι η πίστη και άλλο τα πολιτικά παιχνίδια του Ερντογάν, του Πούτιν και οποιουδήποτε άλλου θέλει να παίξει πολιτικά και διπλωματικά με την θρησκεία. Για το λόγο αυτό, χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή και αίσθημα ιστορικής ευθύνης, όταν αναφερόμαστε στα ζητήματα αυτά. Οι εικόνες και τα κειμήλια μας δεν προσφέρονται για φτηνό λαϊκισμό πολιτική και τουριστική εκμετάλλευση.
Όποιος ασχολείται με την πολιτική, καλύτερο νόημα όλων αυτών, που είναι το μήνυμα της αγάπης, το πιο επαναστατικό μήνυμα όλων των εποχών. Ας αφήσουμε κατά μέρος τις ακρότητες και την προσωπική επίδειξη. Να ξεφύγουμε από τον εγωκεντρισμό, τον παραγοντισμό και τις προεκλογικές σκοπιμότητες και να βάλουμε το «εμείς» στη θέση του «εγώ». Αυτό που χρειάζεται σήμερα δεν είναι ο επαναπατρισμός της συγκεκριμένης εικόνας, αλλά ο επαναπατρισμός της λογικής.
Ένωση Ποντίων Νομού Μαγνησίας Eγγραφές στις δράσεις της Ενώσεως Ποντίων Νομού Μαγνησίας. Η Ένωση Ποντίων Νομού Μαγνησίας ιδρύθηκε το 1958 από τους πρόσφυγες του 1922 και του 1939, ενώνοντάς τους κάτω από τη Στέγη της.
Από τότε μέχρι σήμερα, δεμένη με τις ρίζες των αλησμόνητων πατρίδων, με τα ήθη και έθιμα του Ποντιακού Ελληνισμού, εξακολουθεί να αποτελεί ένα ολοζώντανο κύτταρο του Νομού Μαγνησίας και να επιτελεί ένα σημαντικό έργο στον πολιτιστικό και κοινωνικό τομέα με ορόσημο την διατήρηση της μνήμης και των παραδόσεων του Πόντου.
Διαθέτει θεατρική σκηνή 22 μελών με πλούσια παρουσία σε ολόκληρη την Ελλάδα, τρεις χορευτικές ομάδες εκδηλώσεων, παιδική – εφηβική και ενηλίκων, με πολλές διακρίσεις στο Πανελλήνιο και στο Εξωτερικό, διαθέτει στέκι νεολαίας, τμήμα καταγραφής συνεντεύξεων, αίθουσα πολλαπλών χρήσεων, αίθουσα εκδηλώσεων, μικρή θεατρική σκηνή και δανειστική βιβλιοθήκη στην δική της διώροφη ιδιόκτητη λέσχη.
Και φέτος οι εγγραφές των ενδιαφερομένων για την εκμάθηση Ποντιακών παραδοσιακών χορών, απευθύνονται σε όλες τις ηλικίες και υλοποιούνται στην Στέγη της Ενώσεως, Θράκης 126 με Αδραμυτίου στη Νέα Ιωνία, τηλέφωνο επικοινωνίας και φαξ: 242161042.
Τους καινούργιους μικρούς χορευτές, ηλικίας 5 έως 7 ετών, οι οποίοι ξεκινούν την Κυριακή 17 Οκτωβρίου και ώρα 11 το πρωί, διδάσκει η κ. Ηλιάδου Κωνσταντίνα.
Τη παιδική και την εφηβική ομάδα εκδηλώσεων διδάσκει ο κ. Ασημακόπουλος Κώστας, κάθε Κυριακή 12–1 το πρωί.
Τα τμήματα: αρχαρίων ενηλίκων και τη χορευτική ομάδα ενηλίκων διδάσκει ο κ. Ελευθεριάδης Νίκος κάθε Τετάρτη, 8 – 9 το βράδυ με έναρξη μαθημάτων την Τετάρτη 20η Οκτωβρίου.
Για περισσότερες πληροφορίες οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στην υπεύθυνη των Χορευτικών ομάδων κ. Τσουχνικά – Τσόχα Πόπη στο τηλέφωνο: 6936904735.
Όσοι επιθυμούν να εγγραφούν στην μικτή χορωδία Ποντιακών Τραγουδιών ας επικοινωνούν με τον κ. Περκουλίδη Κωνσταντίνο, στο τηλέφωνο: 6948173814
Όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν στην θεατρική Ομάδα της Ενώσεως, μπορούν να επικοινωνούν με τους υπεύθυνους: κ. Στυλίδου Ελένη και κ. Παπαδόπουλο Ηλία στα τηλέφωνα: 6948597440 και 6972038832 αντίστοιχα.
Η συμμετοχή σε όλες τις δράσεις της Ενώσεως καθώς και η εκμάθηση των Ποντιακών Χορών παρέχονται δωρεάν σε όλους τους ενδιαφερόμενους.
ΕΝΩΣΗ ΠΟΝΤΙΩΝ ΝΟΜΟΥ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ
ΘΡΑΚΗΣ 126
ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ, ΒΟΛΟΣ
Τ.Κ. 38445
Τηλ. & Φαξ: 2421061042 ^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^ Ποινικοποίηση και Ανθρώπινα Δικαιώματα  του Ν. ΛυγερούΣτην Ελλάδα και στην Κύπρο έχουμε την τάση να ασκούμε κριτικές προς τα ξένα κράτη διότι δεν ενισχύουν τους αγώνες μας. Ένας από αυτούς είναι η αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων που είναι μία πραγματικότητα μόνο στην Ελλάδα και στην Κύπρο, αν και υπάρχει και σε μερικές πολιτείες των Η.Π.Α. Από την άλλη πλευρά, κατηγορούμε συστηματικά το ελληνικό κράτος που δεν παράγει έργο που να συμβαδίζει με την προσπάθεια της αναγνώρισης. Ακόμα και αν όλα αυτά τα επιχειρήματα ισχύουν, το πρακτικό πρόβλημα δεν είναι εδώ. Η ουσία της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ποντίων είναι η διαδικασία διόρθωσης.  Σε αυτήν ανήκει η αναγνώριση της γενοκτονίας ως πρώτο βήμα και όχι ως τελικό αποτέλεσμα. Αν πραγματικά πιστεύουμε ως ελληνισμός ότι πρέπει να προωθήσουμε το θέμα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ποντίων σε άλλα κράτη, τότε υπάρχει η λύση. Το όνομά της είναι η ποινικοποίηση της μη αναγνώρισης, η οποία είναι το δεύτερο στάδιο της όλης διαδικασίας. Το ερώτημα που θέτει η ποινικοποίηση είναι απλό. Αυτοί που προωθούν την αναγνώριση, θέλουν το επόμενο στάδιο; Ή απλώς την προωθούν διότι παραμένει ένα θεωρητικό πρόβλημα μέσα στο νομολογικό πλαίσιο; Η αναγνώριση, όσο και να είναι σημαντική, είναι συμβολική και δίχως πρακτικές επιπτώσεις. Ο αγώνας μας για τη γενοκτονία των Αρμενίων απέδειξε ότι η διαφοροποίηση βρίσκεται πάνω στο θέμα της ποινικοποίησης. Το βαθύ κράτος της Τουρκίας δεν έχει πρόβλημα με την αναγνώριση, αν δεν την ακολουθεί η ποινικοποίηση, διότι ξέρει τον συμβολικό και μόνο χαρακτήρα της.  Το ίδιο ισχύει και για μερικούς που προωθούν επίσημα την αναγνώριση, αλλά όχι επειδή σέβονται τη γενοκτονία των Ποντίων. Για αυτούς είναι απλώς ένα επιχείρημα για το συμφέρον τους. Η πραγματική αναγνώριση πετυχαίνεται θεσμικά μόνο με την ποινικοποίηση. Αυτό το γνωρίζουν και οι Τούρκοι διαδηλωτές που προσπάθησαν να καταστρέψουν το μνημείο στη Λυών αφιερωμένο στη γενοκτονία των Αρμενίων. Διότι δεν υπάρχει νόμος που να τους εμποδίζει να το κάνουν. Η ποινικοποίηση είναι η μόνη που προστατεύει πρακτικά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ενώ η αναγνώριση έχει καταντήσει προεκλογικό επιχείρημα. Οι πραγματικοί πολεμιστές της ειρήνης πρέπει να βασιστούν στην ποινικοποίηση. Μόνο μέσω της μπορούμε να πιέσουμε ουσιαστικά το στρατιωτικό καθεστώς της Τουρκίας. Όλα τα άλλα επιχειρήματα είναι πολιτικάντικα τεχνάσματα. Και για την ποινικοποίηση δεν έχουμε να επιβάλουμε τίποτα στα ξένα κράτη. Απλώς με το έργο μας στην Ελλάδα και στην Κύπρο δείχνουμε το παράδειγμα της ηθικής και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στον αγώνα για την ποινικοποίηση της μη αναγνώρισης της γενοκτονίας των Αρμενίων, αναγνωρίσαμε γρήγορα τους πραγματικούς αγωνιστές. Το ίδιο πρέπει να γίνει και στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα πείσουμε τους δικούς μας αλλά και τους ξένους, ότι το Ποντιακό δεν είναι απλώς ένα πολιτικάντικο τέχνασμα ή πιο απλά ακόμα, ένα ανέκδοτο. ![]()
Τιμή στον Νίκο Παπαδόπουλο, βουλευτή του Σουηδικού Κοινοβουλίου & στον πολύχρονο αγώνα του για αναγνώριση από την Σουηδία της γενοκτονίας των Ποντίων.
Στον ειδυλλιακό χώρο του εξωκλησίου του Αγίου Παντελεήμονα βρέθηκε ο Νίκος Παπαδόπουλος βουλευτής του Σουηδικού Κοινοβουλίου για να παραστεί σε εκδηλώσεις που διοργάνωσαν προς τιμήν του, ο Σύλλογος προστασίας Περιβάλλοντος ‘Άγιος Παντελεήμων’ Αγ. Δημητρίου, ο Ποντιακός Μορφωτικός Σύλλογος Αγ. Δημητρίου – Ρυακίου και η Κίνηση Ενεργών Πολιτών Δήμου Ελλησπόντου. Περιβαλλόμενος από απλούς ανθρώπους μίλησε για τη ζωή του στη δεύτερη πατρίδα του τη Σουηδία, τον αγώνα του για την πολιτική του ανέλιξη. Τη ζωή του δίπλα στον Ούλοφ Πάλμε. Τον 30χρονο αγώνα του για την αναγνώριση.
Η τιμή του αξίζει και συγχαρητήρια στους συλλόγους που τον επέλεξαν.
Ο Νίκος Παπαδόπουλος έγινε γνωστός στο πανελλήνιο από τον αγώνα του για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ποντίων από το Σουηδικό Κοινοβούλιο.
Μία αναγνώριση σταθμό, καθώς η Σουηδία είναι η πρώτη χώρα παγκοσμίως, εκτός από την Ελλάδα και την Κύπρο, που αναγνώρισε την Γενοκτονία των Ποντίων.
Ο ίδιος, επί σειρά ετών δραστηριοποιείται επί του συγκεκριμένου θέματος, με σχετικές αναφορές σε διεθνή φόρουμ και συναντήσεις, όπου συμμετέχει εκπροσωπώντας την Παγκόσμια Διακοινοβουλευτική Ένωση του Ελληνισμού (Πα.Δ.Ε.Ε), στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Ποιοι ήταν, όμως, οι βασικοί συντελεστές, που πρωτοστάτησαν και έφεραν εις πέρας μια εθνική υπόθεση δικαίωσης, πρώτιστα του Ποντιακού Ελληνισμού και ευρύτερα του οικουμενικού ελληνισμού; Σύμφωνα με στοιχεία του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού Σουηδίας, προηγήθηκαν αγώνες, τριάντα και πλέον ετών, από τους Έλληνες μετανάστες σ' αυτή τη σκανδιναβική χώρα. Πρώτα απ' όλα αναφέρονται οι παππούδες και οι γονείς Ποντίων της ελληνικής παροικίας, που εμφύσησαν στις νέες γενιές την ιστορία, τις παραδόσεις και τον πολιτισμό των Ελλήνων του Πόντου.
Καθοριστικής σημασίας ήταν η απόφαση του "Ευξείνου Πόντου" Στοκχόλμης, με πρόεδρο τον Κώστα Φραγγίδη, να συνεργαστεί με οργανώσεις Αρμενίων και Ασσυρίων, στη Σουηδία, για την κοινή προβολή του θέματος στο σουηδικό κοινό και τα μέλη του σουηδικού κοινοβουλίου.
Ο Νίκος Παπαδόπουλος έχοντας μέντορά του τον Ούλοφ Πάλμε διέγραψε μια επιτυχή πορεία στο Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της Σουηδίας.
"Με μύησε στην πολιτική ο Ούλοφ Πάλμε", μας είπε στη σύντομη συνάντηση που είχαμε μαζί του στο εξωκλήσι του Αγίου Παντελεήμονα. "Άρχισα από τα χαμηλότερα στάδια , γιατί ο σουηδικός λαός αν και είναι αγνός και καλός, δεν εμπιστευόταν την εποχή εκείνη έναν μετανάστη. Παρόλα αυτά, ανεβοκατεβαίνοντας πολλές φορές το ασανσέρ των πολιτικών θέσεων, τα κατάφερα. Αγαπούσα την πολιτική, ήθελα να αγωνιστώ, έμαθα πολλά κοντά του, μου έδωσε πολύ μεγάλη βοήθεια, με εκπαίδευση κατά κάποιο τρόπο σ’ αυτό που κάνω σήμερα".
Αν και είχα τελειώσει το πανεπιστήμιο και πήρα μεταπτυχιακό, έζησα μέσα στο κόμμα μια άλλη εκπαίδευση πολιτική η οποία ήταν πάρα πολύ θετική. Και πιστεύω ότι τρία πράγματα ζητούσε το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, για να πάει κάποιος μπροστά: Εργασία – εργασία και πάλι εργασία.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗ ΣΟΥΗΔΙΑ
Για τη λειτουργία της δημοκρατίας στη Σουηδία και κατά πόσο είναι ιδανική όπως περιγράφεται, ο Νίκος Παπαδόπουλος είπε: "Είναι ιδανική για πολύ κόσμο και θα έλεγα πως είναι μια από τις λίγες χώρες που έχει τη δημοκρατική ανάπτυξη που ονειρεύονται πολλοί. Παρότι είμαστε σαν χώρα η Ελλάδα η κοινή πηγή της δημοκρατίας, τα σκήπτρα σήμερα κρατούν άλλα κράτη".
"Η Σουηδία ναι, είναι ένα κράτος δημοκρατικό και είμαι υπερήφανος που η δεύτερη μου πατρίδα έχει αναπτύξει το θέμα της δημοκρατίας στη βάση του. Εχει εξασφαλίσει τον πολίτη. Και τα βασικότερα πράγματα που θέλει ένας πολίτης για να έχει την υπόσταση του θετικά και να πιστεύει στον εαυτό του είναι να έχει μια δουλειά, να δουλεύει. Αυτό το εξασφαλίζει. Το δεύτερο είναι η παιδεία. Εγώ έφυγα γιατί παρότι ο πατέρας μου ήταν βουλευτής και μου άφησε μια πολύ μεγάλη περιουσία, το όνομά του, δεν μπορούσα να σπουδάσω γιατί δεν είχα οικονομική άνεση. Αναγκάστηκα να φύγω. Στη Σουηδία δεν χρειάζεται Σουηδός πολίτης να φύγει για να σπουδάσει κάπου αλλού. Του τα προσφέρει όλα το κράτος. Οπότε παιδεία – εργασία και δημοκρατική κοινωνία διευκόλυναν την ανάπτυξη του κράτους".^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^ «ΕΝΕΜΕΝΑ ΣΕΝ!» Στους αδελφούς ποντίους της Σουηδίας, για την αναγνώριση της γενοκτονίας των παππούδων μας, από την Βουλή των Σουηδών στις 11 Μαρτίου, 2010
Αετοί, Δράκοι, Τραντέλλενοι Διγενήδες Ακριτάδες,
Κομνηνών γαίμαν Άγιον Βησσαρίωνες, Γαβράδες!
ΦΡΑΓΓΙΔΗΣ έτον Πρόεδρος με κάμποσα παιδία,
τ’απάν αφκά εκλώσανε όλεν την Σουηδία.
Ο ΣΤΑΦΥΛΙΔΗΣ καλατσεύ’ LINDE και MALM ακούνε,
οι Πόντιοι ακολουθούν ζεμίαν ‘κι τερούνε.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΝ διόρθωσεν το λάθος ντ’ εποίκεν,
Σουηδίαν έργωσεν λιθάρ’ σo λιθάρ’ ‘κι εφήκεν.
Το δύο χιλιάδες έτονε το δέκα την χρονίαν,
τρανόν χαπέρ επαίραμε μακρά σην Σουηδίαν.
Έρθεν το μένεμαν γλυκύν 'ς σα Έντεκα Μαρτίου,
Σουηδόν ανεγνώρισεν Ποντίων μαρτυρίου.
Σουηδόν φιλέλληνας λάτρης των Ελλήνων,
το πνεύμαν το Πανάρχαιον οδήγανεν εκείνον.
Πολιτικήν ‘κι ετέρεσεν νε κόστος υπελόϊσεν,
είπεν θ’εφτάγω το δίκαιον ο Θέον ντ’ ευλόησεν.
Ο Σουηδόν φιλέλληνας εσέβαστεν την ζίπκαν,
ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΝ είπεν εν’ οι τούρκ’ ατό ντ΄εποίκαν.
Ατός είπεν κι’ ελάλεσεν με δυνατόν λαλίαν,
οι τούρκ εποίκαν έγκλημαν τρανόν ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΝ.
Αγώναν εδώκανε αψύν απέ σην Σουηδίαν,
να δασκεύνε ολουνούς ντο εν’ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΝ.
Τιμήν πρέπ’ ‘ς Σουηδούς ντ’εποίκαν την ορθίαν,
ατό θα μεν’ μνημόσυνον εις μνήμην αιωνίαν!
Καλώς και καλωσόρισες καλώς κι’ απ’όθεν έρθες,
Χρόνια «ΕΝΕΜΕΝΑ ΣΕΝ» κι’ εσύ ατώρα εφάνθες!
Πορτολόης, ο Σταματέτες, Βοστώνη, 11 Μαρτίου 2010^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
Η ποντιακή παράδοση συνεχίζεται… 
• Mπροστάρηδες oι νέοι στο ποντιακό τραγούδι και τον χορό.
Η μουσική παράδοση ενός τόπου αντικατοπτρίζει την ιστορία του τόπου αυτού, καθώς και την ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων και εν γένει τον πολιτισμό της περιοχής αυτής. Αυτό ακριβώς ισχύει και για την ποντιακή μουσική παράδοση, η οποία καταδεικνύει από τη μια τις έγνοιες, τα δεινά και τις ταλαιπωρίες των Ελλήνων του Πόντου ανά τους αιώνες αλλά από την άλλη κάνει ολοφάνερο το ήθος, τις παραδόσεις και τον τρόπο που προσέγγισαν οι Πόντιοι υπαρξιακά θέματα όπως η ζωή, ο έρωτας και η ανδρεία και το θάρρος των ακριτών προς την υπεράσπιση της πατρίδας.
Η ενδιαφέρουσα αυτή παράδοση συνεχίζεται ακόμη και σήμερα και έτσι δεν νοείται ποντιακό γλέντι, συνάντηση Ποντίων, όπου δεν θα ακουσθούν και δεν θα χορευτούν ποντιακοί χοροί και τραγούδια. Ο χορός και το τραγούδι τους συνοδεύουν πάντοτε, σε κάθε στιγμή της ζωής τους.
Για το ποντιακό τραγούδι σήμερα ο λόγος λοιπόν με συνεντεύξεις δύο ανθρώπων που εδώ και χρόνια ασχολούνται με την ποντιακή παράδοση. Ο Γιώργος Ορφανίδης και ο Δημήτρης Καρασαββίδης μας μιλούν λίγο προτού ξεκινήσει ένα ακόμη ποντιακό γλέντι με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του Μιχάλη Διαμαντίδη «Το χωρίομ’ το Κίζαρι»…
Γιώργος Ορφανίδης, «Το μεγάλο κέρδος της εποχής μας, ειδικά για τους ποντίους, είναι το διαδίκτυο»
Ο Γιώργος Ορφανίδης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Δράμα από Πόντιους γονείς. Ο πατέρας του, Κώστας, από τα Κομνηνά Ξάνθης, κατάγεται από την Τραπεζούντα ενώ η μητέρα του, Δήμητρα, από την Αργυρούπολη Δράμας, κατάγεται από την Αργυρούπολη του Πόντου. Ξεκίνησε να ασχολείται με το τραγούδι το 1990 με εμφανίσεις σε διάφορες τοπικές εκδηλώσεις της Δράμας και κατόπιν έρχονται οι πρώτες εμφανίσεις σε ποντιακό κέντρο, στο Χορτοκόπι Καβάλας. Αργότερα ξεκινάει τη συνεργασία του με το ποντιακό κέντρο «Λεμόνα» της Δράμας η οποία διαρκεί έξι χρόνια και σημειώνει τεράστια επιτυχία. Κατά τη διάρκειά της συνεργάζεται με πολλούς Πόντιους καλλιτέχνες.
Πλούσια όμως είναι και οι δισκογραφική του δουλειά. Μέχρι σήμερα έχει εκδώσει τους δίσκους «Συνεχίζοντας την παράδοση», «Πόντος η πατρίδα μου», «Ζωντανή ηχογράφηση», «Για την πατρίδαμ’ τραγωδώ», «Ζωντανή Ηχογράφηση Νο2», «Όντες εγεννέθε ατέ», «Σο μέρομαν απάν», «Θάλασσας βοήν ακούω».
ΠτΘ: Στη Δράμα, κ. Ορφανίδη, είναι πολύ έντονο το ποντιακό στοιχείο…
Γ.Ο.: Και αυτό φαίνεται και από τους συλλόγους που έχει. Λειτουργούν είκοσι πέντε σύλλογοι ανά το νομό.
ΠτΘ: Είστε αρκετά ζυμωμένος με την ποντιακή παράδοση;
Γ.Ο.: Θα έλεγα ότι δεν είμαι. Ξεκίνησα πριν από είκοσι χρόνια να τραγουδώ και δεν γνώριζα ούτε τη γλώσσα. Απλά το έναυσμα μου δόθηκε από έναν γνωστό του θείου μου και ξεκίνησα στην πορεία μαθαίνοντας και ρωτώντας έφθασα εδώ που είμαι σήμερα.
ΠτΘ: Πώς συνέβη αυτό; Συνήθως οι πόντιοι μυούν τα παιδιά τους από μικρά στην ποντιακή γλώσσα και κουλτούρα…
Γ.Ο.: Προφανώς αυτό συνέβη, γιατί με το πέρασμα των χρόνων αλλοτριώνονται τα πάντα και αναγκαστικά αλλοτριωνόμαστε και εμείς.
Σήμερα το να ανήκεις σε ποντιακό σύλλογο είναι in
ΠτΘ: Μήπως είσαστε αντιδραστικός, γιατί υπάρχουν παιδιά που δεν θέλουν να ασχοληθούν με την παράδοση;
Γ.Ο.: Αυτό συνέβαινε παλιότερα. Τώρα πλέόν το να είσαι σε ένα ποντιακό σύλλογο σημαίνει ότι είσαι και in. Αυτό φαίνεται και μέσα στο ίντερνετ. Αν παρακολουθήσετε θα δείτε ότι ως επί το πλείστον τα μέλη των συλλόγων είναι νέοι, οι οποίοι συμμετέχουν ενεργά και αυτός είναι και ένας λόγος που, τα τελευταία χρόνια, τα ποντιακά γλέντια έχουν τόση μεγάλη επιτυχία.
ΠτΘ: Αρχίζει να διαμορφώνεται μια αντίληψη, οι πόντιοι από τη μία και οι Έλληνες…
Γ.Ο.: Μα όλοι είμαστε Έλληνες, απλά εμείς είμαστε Έλληνες από την περιοχή του Πόντου. Παλιότερα ίσως να μας αμφισβήτησαν, αλλά ιστορικά έχει αποδειχθεί ότι είμαστε Έλληνες από την περιοχή του Πόντου. Με όλα αυτά που έγιναν το 1922 που μας ανάγκασαν να φύγουμε από τη συγκεκριμένη περιοχή κάποιοι ήρθαν στην Ελλάδα, κάποιοι παππούδες αναγκάστηκαν να φύγουν στην Ρωσία, κάποιοι έμειναν και εκεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι χάσαμε την ελληνικότητά μας.
ΠτΘ: Είναι κάτι ιδιαίτερο το να ανήκεις σε αυτή τη μεγάλη παράδοση του Πόντου, η οποία βέβαια είναι πολύ διευρυμένη, γιατί υπάρχουν και οι μουσουλμάνοι πόντιοι και οι πόντιοι της Ρωσίας…
Γ.Ο.: Θα έλεγα ότι η σημαντικότητα του να ανήκεις σε αυτή τη μεγάλη παράδοση του Πόντου έχει σχέση με το να γνωρίζεις τι ακριβώς τραγουδάς και το να γνωρίζεις όσο το δυνατόν καλύτερα τις λέξεις, γιατί εμείς υποτίθεται ότι είμαστε τα πρότυπα για την νεολαία, οπότε αυτοί μαθαίνουν από εμάς, οπότε και οι δισκογραφίες που θα κάνουμε πρέπει να είναι προσεγμένες. Πρέπει να ξέρουμε ακριβώς τι λέμε, ώστε στο μέλλον και αυτοί να μεταφέρουν στα παιδιά τους το σωστό.
Το ίντερνετ σημαντικό στη διατήρηση της παράδοσης
ΠτΘ: Τα ποντιακά τα μάθατε μεγάλος. Σας δυσκόλεψαν;
Γ.Ο.: Τα έμαθα είκοσι τεσσάρων ετών. Δεν με δυσκόλεψαν καθόλου, γιατί στο σπίτι ο μπαμπάς και η μαμά μπορεί να μην μιλούσαν, αλλά υπήρχαν η γιαγιά και ο παππούς. Αλλά και στα χωριά μας τα γύρω ακόμη και τώρα τα μιλάνε, δηλαδή μιλάνε τόσο τα ποντιακά, όσο και τα ελληνικά, οπότε η νεολαία για να μάθει πρέπει να πάει στο χωριό ή πρέπει να βρίσκεται μέσα σε μια οικογένεια στην οποία έστω και λίγο μιλιούνται τα ποντιακά για να μπορέσει να πάρει έστω κάποιες λέξεις ή κουβέντες. Σας είπα, όμως, ότι το μεγάλο κέρδος της εποχής μας, ειδικά για τους ποντίους, είναι το διαδίκτυο. Η νεολαία έχει μάθει πολλά μέσω αυτού για την ιστορία μας, για την μουσική μας, για την παράδοσή μας και το κυριότερο για μένα είναι ότι έστω και με αυτόν τον τρόπο έχουν βρεθεί μεταξύ τους και συζητά ένα παιδί από την Ελλάδα με ένα παιδί από την Αυστραλία ή από τη Γερμανία.
ΠτΘ: Οι άνθρωποι που ζούσαν στην περιοχή του Πόντου κουβαλούσαν πραγματικά μια μεγάλη παράδοση και σε πολιτισμό, αλλά και σε οικονομία…
Γ.Ο.: Προφανώς, όλα αυτά τα γνωρίζουμε από τις γραπτές πηγές που υπάρχουν.
Ναι στην εξέλιξη, πάντα όμως με βάση το παραδοσιακό ποντιακό τραγούδι
ΠτΘ: Εσείς τραγουδάτε αυτό που λέμε ποντιακή μούσα ή τα νεοποντιακά;
Γ.Ο.: Αναγκαστικά, όσο περνάν τα χρόνια εξελισσόμαστε. Τραγουδάμε και την μουσική που μας έχουν διδάξει και έχει έρθει από τον Πόντο σίγουρα όμως και νεότερη μουσική, βασιζόμενοι όμως πάντα σε τραγούδια ποντιακά ώστε να μην ξεφεύγουμε.
ΠτΘ: Υπάρχει ποντιακή στιχουργική;
Γ.Ο.: Βεβαίως, υπάρχουν αξιόλογοι στιχουργοί και το θέμα είναι ότι όσο περνούν τα χρόνια οι στιχουργοί γίνονται περισσότεροι και ο λόγος είναι βασικά ένας, ότι βγαίνουν πολλά βιβλία, όπως και το σημερινό που θα παρουσιασθεί, ο κόσμος διαβάζει πλέον γιατί θέλει να μάθει και μέσα από το πολύ διάβασμα πάντα υπάρχει ένα κέρδος. Κάποιοι γράφουν, κάποιοι συγγράφουν στίχους οπότε το κέρδος προσωπικά πιστεύω ότι είναι μεγάλο.
ΠτΘ: Και τα παραδοσιακά ποντιακά τραγούδια είναι αξιόλογα. Τα τραγουδάτε αυτά, οι νέοι τα ξέρουν;
Γ.Ο.: Αυτά είναι οι βάσεις για τον οποιονδήποτε θέλει να ξεκινήσει να τραγουδά για τον οποιοδήποτε λυράρη θέλει να ξεκινήσει να παίζει. Χωρίς τη βάση δεν μπορούμε να ξεκινήσουμε. Βέβαια, μαθαίνοντας τη βάση οτιδήποτε και να κάνεις θα περιστρέφεσαι γύρω της. Αν ξεκινήσεις όμως εκτός αυτής ότι παίζεις και ότι τραγουδάς θα είναι εκτός.
ΠτΘ: Σπουδάζετε ακόμη την ποντιακή μουσική και το τραγούδι, παρόλο που είστε είκοσι χρόνια στο χώρο;
Γ.Ο.: Έχω την εντύπωση ότι αυτό που κάνω δηλαδή το τραγούδι δεν μπορείς ποτέ να σταματήσεις τις σπουδές. Σταματάς όταν πλέον σταματάς να τραγουδάς, οπότε υπάρχει μια φυσική εξέλιξη και συνέχεια.
Ο Καζαντζίδης η αιτία για να σταματήσει η μετάφραση των ποντιακών στίχων
ΠτΘ: Τα ποντιακά στην Ελλάδα διαδόθηκαν λόγω της παρουσίας του Καζαντζίδη…
Γ.Ο.: Εγώ από τον Καζαντζίδη το μόνο που θυμάμαι είναι ότι, όταν χρειαζόταν να κάνουμε τις πρώτες δισκογραφίες μας οι εταιρείες μας ανάγκαζαν να κάνουμε ποντιακά και δίπλα να ερμηνεύουμε την ποντιακή στη νεοελληνική γλώσσα. Ο Καζαντζίδης ήταν η αιτία που σταμάτησε αυτό, γιατί τους είπε ότι η γλώσσα που μιλάμε είναι ελληνική και όχι αγγλική για να χρειάζεται μετάφραση. Η αλήθεια είναι ότι πιστεύω πως στην εποχή που βρισκόμαστε πάντα πρέπει να γίνει κάτι για να στραφεί ο κόσμος κάπου. Πιστεύω ότι μεγάλη δουλειά κάνουν οι σύλλογοι και μέσα στους συλλόγους βρίσκονται άτομα αξιόλογα. Πάντως όλοι προσπαθούν για το κοινό καλό. Θεωρώ ότι το καλό φαίνεται και στους συλλόγους και σε όλους μας γενικά.
ΠτΘ: Δουλεύετε στην περιφέρεια;
Γ.Ο.: Όπως όλοι οι καλλιτέχνες, βρισκόμαστε όπου μας καλέσουν, είτε στο εσωτερικό είτε στο εξωτερικό, Αμερική, Καναδά, Γερμανία Ελλάδα, όπου υπάρχουν σύλλογοι και γίνονται γιορτές και χαρές.
ΠτΘ: Οι πόντιοι του εξωτερικού συνεχίζουν ακμαία την παράδοση;
Γ.Ο.: Αν μου κάνατε αυτή την ερώτηση πριν από είκοσι χρόνια θα σας έλεγα ότι έκαναν γενναίες προσπάθειες, για να φτάσουν τους συλλόγους ή την Ελλάδα. Την συγκεκριμένη στιγμή που συζητάμε βρίσκονται ακριβώς στο ίδιο επίπεδο με την Ελλάδα.
ΠτΘ: Ελπίζετε ότι η ποντιακή γενοκτονία θα αναγνωρισθεί ποτέ;
Γ.Ο.: Από την πλευρά μου το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να προσπαθώ και να βρίσκομαι σε οποιαδήποτε εκδήλωση για να βοηθήσω. Έχω όμως την εντύπωση ότι αυτοί που θα δώσουν την λύση δεν είμαστε εμείς, αλλά κάποιοι άλλοι.
ΠτΘ: Υπάρχουν ποντιακά τραγούδια που να αναφέρονται στην άλωση της πόλης;
Γ.Ο.: «Ν’ αιλί εμάς, να βάι εμάς, οι Τούρκ’ την Πόλ’ επαίραν, επαίραν το βασιλοσκάμν’, ελλάγεν η αφεντία».
ΠτΘ: Για τα νεότερα χρόνια γράφτηκαν θρήνοι και μοιρολόγια στα ποντιακά;
Γ.Ο.: Βεβαίως. Οι καλλιτέχνες οι πόντιοι που κάνουν δισκογραφία είναι πολλοί, όπως και οι στιχουργοί. Οι δισκογραφίες είναι πολλές και για αυτό πρέπει κάποιος να ψάξει πολύ για να τα βρει. Υπάρχουν τέτοια πάρα πολλά.
ΠτΘ: Σας ευχαριστούμε πολύ.
Γ.Ο.: Κι εγώ σας ευχαριστώ.
Δημήτρης Καρασαββίδης, «Για τους ποντίους ο χορός και το τραγούδι είναι έκφραση ζωής»
Οι πρόγονοί του κατάγονται από τα Κοτύωρα. Ο ίδιος γεννήθηκε στο Καζαχστάν της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και το 1979 εγκαταστάθηκε η οικογένειά του στην Αθήνα. Στην αρχή ξεκίνησε ως λυράρης, αλλά από το 2000 ασχολείται αποκλειστικά με το τραγούδι.
ΠτΘ: Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με το ποντιακό τραγούδι;
Δ.Κ.: Η επιρροή πάντα έρχεται από κάπου. Πιστεύω ότι υπάρχει μέσα μας το γονίδιο. Από μικρό παιδί ήμουν μέσα στη μουσική, άκουγα τους παππούδες μου και τον συχωρεμένο πατέρα μου που έπαιζαν λύρα και έτσι άρχισα σιγά – σιγά να ασχολούμαι με την λύρα. Ξεκίνησα ως λυράρης από εννέα ετών και στην πορεία τραγουδούσα αλλά αποκλειστικά τραγουδιστής ξεκίνησα από το 2000 μετά.
ΠτΘ: Γεννηθήκατε στο Καζαχστάν. Εκεί μιλούσατε ποντιακά;
Δ.Κ.: Ήταν η καθομιλουμένη γλώσσα μπορώ να πω πέρα από την Ρωσική την οποία διδασκόμαστε στο σχολείο. Στο σπίτι όμως κυρίως μιλούσαμε ποντιακά.
ΠτΘ: Πώς μάθατε τη λύρα;
Δ.Κ.: Είμαι αυτοδίδακτος λυράρης. Αργότερα πήγα και σε ωδείο έμαθα τα βασικά.
Από το 2000 ασχολήθηκα αποκλειστικά με το τραγούδι οπότε από εκεί και πέρα δεν έπαιξα λύρα σε δημόσιους χώρους μόνο σε δισκογραφίες και παραμένει αυτό, γιατί είχα κάποιο σκοπό.
ΠτΘ: Έχετε κάνει δισκογραφία;
Δ.Κ.: Ναι έχω κάνει κάποιους δίσκους και έχω πάρα πολλές συμμετοχές με διάφορους καλλιτέχνες και με λαϊκούς καλλιτέχνες. Οι προσωπικοί μου δίσκοι είναι πέντε και από εκεί και πέρα έχω πολλές συμμετοχές σε λαϊκούς δίσκους. Τελευταία συμμετοχή μου σε λαϊκό δίσκο ήταν στο «Τύχη βουνό» σε μια σειρά στον ΑΝΤ1.
ΠτΘ: Όσον αφορά στην ποντιακή παράδοση υπάρχουν διάφορα ζητήματα γιατί παράγονται και τραγούδια που είναι στους ήχους του ποντιακού τραγουδιού, αυτά τα οποία χαρακτηρίζονται νεοποντιακά. Εσείς πιστεύετε ότι πρέπει να γίνεται έτσι;
Δ.Κ.: Βεβαίως, είναι φυσιολογική εξέλιξη, άλλωστε η ζωή μας το διδάσκει αυτό.
Πρέπει το νέο ποντιακό τραγούδι να κρατήσει το παραδοσιακό ύφος
ΠτΘ: Κάποιοι όμως δεν δέχονται τα νεοποντιακά…
Δ.Κ.: Είναι κόμπλεξ αυτό, σαφώς δεν πρέπει να πειράζεται η παράδοση, η οποία έχει περάσει στο μουσειακό είδος και καλώς κάνει και υπάρχει, γιατί χωρίς αυτήν δεν έχουμε συνέχεια, αλλά πρέπει να δημιουργηθεί και το νέο ποντιακό τραγούδι, αλλά με ύφος παραδοσιακό και να μην έχει ξενόφερτα στοιχεία και επιρροές από την έθνικ μουσική.
ΠτΘ: Οι πόντιοι είναι πολύ περήφανοι για την παράδοσή τους. Πόσο ακόμη πιστεύετε ότι αυτό θα διαιωνισθεί;
Δ.Κ.: Όσο θα υπάρχουν κλειστές κοινωνίες όπως είμαστε εμείς πιστεύω ότι θα διαιωνίζεται για αρκετά χρόνια, βέβαια εξελισσόμενο.
ΠτΘ: Τα παιδιά σας τα μαθαίνετε ποντιακούς χορούς και τραγούδια;
Δ.Κ.: Όχι επιτακτικά. Αυτό είναι κάτι που το έχουμε μέσα μας είναι στα γονίδιά μας.
ΠτΘ: Την ελληνική μουσική σκηνή την ενδιαφέρει η ποντιακή μουσική;
Δ.Κ.: Θα έλεγα ότι οι μουσικές εταιρείες δεν ασχολούνται γενικότερα με την παράδοση και όχι μόνο με την ποντιακή. Είναι ένα μικρό κομμάτι και δεν το βλέπουν εμπορικά.
ΠτΘ: Τραγουδάτε σε κέντρο στην Αθήνα;
Δ.Κ.: Τραγουδούσα μέχρι το 2004 περίπου από εκεί και πέρα απέχω από τα μαγαζιά διότι οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι και ιδίως με την κρίση. Του χρόνου θα είμαι για τέσσερις μήνες σε ένα μαγαζί στο «Λεμόνα» στην Αθήνα, αλλά για να πω την αλήθεια είμαι πολύ διστακτικός.
ΠτΘ: Εξακολουθούν οι πόντιοι να διατηρούν κέντρα ποντιακά…
Δ.Κ.: Αυτά πάντα θα υπάρχουν είναι ένας τρόπος έκφρασης ζωής. Οι πόντιοι έτσι ζούμε. Δεν μπορούμε διαφορετικά. Κι αν κάποια στιγμή λόγω οικονομικής κρίσης κλείσουν τα μαγαζιά, που το πιστεύω, θα διοργανώνουμε εμείς οι ίδιοι μέσα στο σπίτι μας ακόμη και με παρέες γλέντια. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι από την ζωή μας ο χορός και το τραγούδι.
ΠτΘ: Σας ευχαριστούμε πολύ.
Δ.Κ: Κι εγώ σας ευχαριστώ.
|
