Ταγματασφαλίτες: Έργα και (άθλιες) ημέρες των «πατριωτών»

η Ελλάδα, η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα όπου, στο αποκορύφωμα της γερμανικής κατοχής, το 1943, επιχειρήθηκε μια από κοινού γερμανοβρετανική συμμαχία για την "αντιμετώπιση του άμεσου κομμουνιστικού κινδύνου".

Ακούστε NovaFM

Όσο μεγαλώνει η απόσταση στην Ιστορία, τόσο πιο κοντά φέρνει τα γεγονότα. Η αλήθεια και η αντικειμενικότητα θέλουν χρόνο προκειμένου να... λάμψουν. Παρά το γεγονός ότι πέρασαν περίπου εφτά δεκαετίες από τις λαμπρές αλλά και ερεβώδεις μέρες της Κατοχής στη χώρα μας και, για το χυμένο αίμα που κατεβλήθη ως βαρύτατο αντίτιμο στην περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, έχει χυθεί επίσης αμέτρητο μελάνι, υπάρχουν ιστορικά γεγονότα τα οποία δεν έχουν διερευνηθεί επαρκώς από τη φιλέρευνη ιστορική επιστήμη.

Γεγονότα σκοτεινά, τα οποία εξακολουθούν πεισματικά να κινούνται στις απεχθέστερες ατραπούς της Ιστορίας μας. Γεγονότα και πράξεις που ατίμασαν την περηφάνια του λαού μας, αλλά και έβαλαν βαριά υποθήκη στο μέλλον της χώρας κρατώντας τη δέσμια εφιαλτικών προθέσεων και εγκλημάτων.
Το φαινόμενο του δωσιλογιομού στην Ελλάδα έμεινε στο σκοτάδι. Δεν έχει διερευνηθεί αναλόγως του κακού που προκάλεσε στη χώρα, όπως επιβαλλόταν, όχι μόνο για λόγους δικαιοσύνης και σεβασμού αηέναντι στα θύματα του, αλλά και για λόγους μαθητείας.

Αυτή η χώρα έχει πληρώσει, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, τη «φιλοπατρία», όπως παραδοσιακά την έχουμε εμπε¬δώσει στον τόπο μας. Όλοι αυτοί οι περήφανοι εθνοσωτήρες, οι πατέρες του έθνους, οι υπερπατριώτες, είναι αυτοί ακριβώς που σοδόμισαν πάνω στα ιερά και όσια αυτής της πατρίδας, είναι αυτοί που θεώρησαν την ωραία δική μας πατρίδα τσιφλίκι τους.

Είναι όλοι αυτοί που ψωμίζονται στο όνομα της δικής μας αρχαίας πατρίδας. Μια δράκα καθαρμάτων, απόγονοι εγκληματιών που λυμαίνονται την ιδέα, την εξουσία αλλά και τον υλικό πλούτο της ανεκτίμητης πατρίδας μας. ακόμα και στις μέρες μας.

Κυρίες και κύριοι, αντί μνημόσυνου, σας παρουσιάζουμε ελάχιστο δείγμα όλων εκείνων των απερίγραπτων εγκλημάτων που αμαύρωσαν τη λαμπρότερη εποποιία του λαού μας, την περιφανή ηρωική και παλλαϊκή Εθνική του Αντίσταση.

Τη στιγμή που σύσσωμος ο λαός μας υπερασπιζόταν την πατρίδα και την αξιοπρέπεια του, κάποιοι άλλοι (αυτοί που ορκίζονταν στο όνομα της πατρίδας φωναχτά) έτρεχαν πρόθυμα και αυτοβούλως να προσφέρουν τις θλιβερές τους υπηρεσίες σε βάρος της πατρίδας τους, των συνανθρώπων τους και της ελαχίστης αξιοπρέπειας τους που μόλις τους διαφοροποιούσε από τα ζώα.

«Εθνική πολιτική συνεργασίας»
Η Ιστορία του δωσιλογισμού στην Ελλάδα αποτελεί ένα από τα περισσότερο αποσιωπημένα ζητήματα της ελληνικής ιστοριογραφίας. Η εξαιρετικά ελεγχόμενη αιτίαση περί μιας αναγκαίας «κυβερνητικής συνεργασίας» με τον κατακτητή, πράγμα απαράδεκτο έτσι κι αλλιώς, δεν ευσταθεί, μια και η επιδιωκόμενη από τους Ναζί ολοκληρωτική κατάλυση της κρατικής υπόστασης των υπό κατοχή χωρών, δεν άφηνε περιθώρια για «συνεργασίες».

Πρωταρχικός παράγων για την ανάπτυξη του δωσιλογισμού υπήρξε αποκλειστικά και μόνο το ενδιαφέρον και συμφέρον του κατακτητή!

Η «εθνικά υπερήφανη» κυβέρνηση Τσολάκογλου, μετά την «ευγενική» προτροπή των κατακτητών, προσέφερε τις υπηρεσίες της σχηματίζοντας κυβέρνηση. Για την εξυπηρέτηση αυτή, το Ράιχ της έκανε την τιμή να «εργαστεί» μαζί της, εξ αιτίας του «ρεαλισμού» που είχε επιδείξει.
Η κυβέρνηση Τσολάκογλου προσέφερε τις ρεαλιστικές εξυπηρετήσεις της παραλαμβάνοντας και διαβιβάζοντας εντολές, ώστε να λειτουργούν οι δημόσιες υπηρεσίες. Ωστόσο, η έλλειψη ενδιαφέροντος από το Βερολίνο αποδυνάμωσε το ελάχιστο κυβερνητικό κύρος.

Τον Νοέμβριο του 1942 τον Τσολάκογλου αντικατέστησε ο Λογοθετόπουλος, ο οποίος αγνοήθηκε παντελώς από τους Γερμανούς, αν και παντρεμένος με Γερμανίδα και γερμανο-σπουδαγμένος. Η πολιτική του ωστόσο έδωσε νέα ώθηση στους εγχώριους κατασταλτικούς μηχανισμούς βίας.

Τον Απρίλιο του 1943. στο αίτημα των Ιταλών περί Ιταλού Ύπατου Αρμοστή, οι Γερμανοί εμφάνισαν την περίπτωση Ιωάννη Ράλλη. Ο Ράλλης φοβόταν ότι το θα δημιουργούσε τετελεσμένα γεγονότα στην Ελλάδα, προβλέποντας και την επικράτηση των συμμαχικών δυνάμεων. Εκτιμούσε ότι ο κομμουνιστικός κίνδυνος θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί εγκαίρως μόνο με τη συγκρότηση «εθνικών δυνάμεων», έστω κι αν αυτές ετίθεντο αναγκαστικά υπό την αιγίδα της Βέρμαχτ.

Τάγματα Ασφαλείας

Τον Σεπτέμβριο του 1943, η γερμανική διοίκηση δυσκολευόταν να ασκήσει την εξουσία της απέναντι σε έναν εχθρικό πληθυσμό μόνο με τη Βέρμαχτ. Τότε έπεσε στο τραπέζι η άποψη του Γερμανού αρχιστράτηγου Λαιρ, ο οποίος προκειμένου, εκτός των άλλων, να «εξοικονομήσει πολύτιμο γερμανικό αίμα» εισηγήθηκε τη συγκρότηση τμημάτων από πρόθυμους «Έλληνες Εθνικιστές Λεγεωνάριους», οι οποίοι θα βοηθούσαν στην καταπολέμηση της Αντίστασης.

Φτάσαμε λοιπόν στον Νοέμβριο του 1943. όταν στην Πελοπόννησο συγκροτήθηκαν τρία Τάγματα Ασφαλείας, τα οποία σε σύντομο χρονικό διάστημα εξαπλώθηκαν και στην υπόλοιπη ηπειρωτική Ελλάδα.

Παραμονές της απελευθέρωσης οι δωσιλογικές αυτές ομάδες αριθμούσαν πάνω από 20.000 ενόπλους.   
Αυτούς τους ένοπλους δωσίλογους, ο αρχιστράτηγος Λαιρ τους ενέτασσε στο γενικότερο σχέδιο «καταπολέμησης του κομμουνισμού, στην οποία η αντικομμουνιστική μερίδα του ελληνικού πληθυσμού πρέπει να στρατευθεί πλήρως, για να εκδηλωθεί φανερά, έτσι ώστε να εξαναγκαστεί μιαν απροκάλυπτη εχθρότητα κατά της κομμουνιστικής μερίδας».

Τραγικό αλλά και ενδεικτικό του κυνισμού των εμπολέμων είναι το σχετικό γεγονός, ότι η Ελλάδα υπήρξε η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα στην οποία, στο αποκορύφωμα της γερμανικής κατοχής, το φθινόπωρο του 1943, επιχειρήθηκε, δίχως ωστόσο επιτυχία, μια από κοινού γερμανοβρετανική συμμαχία, η οποία απέβλεπε στην αντιμετώπιση του άμεσου κομμουνιστικού κινδύνου.

Το γερμανικό σχέδιο για τα προδοτικά αυτά τάγματα προέβλεπε την εξώθηση τους σε μια πορεία δίχως επιστροφή. Ξεκίνησαν από τους εντοπισμούς, τις καταδόσεις, τις συλλήψεις, προχώρησαν στους άνανδρους βασανισμούς φανταστικών αντιφρονούντων, για να καταλήξουν στις φρικώδεις δολοφονίες και τα εφιαλτικά αντίποινα εναντίον των αμάχων, ξεπερνώντας κατά πολύ τη βαναυσότητα της Βέρμαχτ.


Οι κουκουλοφόροι της Κατοχής, επωφελούμενοι των αγώνων του ΕΑΜ, είδαν τα παιδιά τους
υπουργούς και πρωθυπουργούς της ελεύθερης Ελλάδας

<

ΘΕΡΜΑΙ  ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΙ ΤΟΥ ΦΥΡΕΡ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΙΜΛΕΡ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΥΝ)ΧΗΝ

κ. ΠΑΠΑΔΟΓΚΩΝΑΝ

Ό Φύρερ έδωσε διαταγήν, όπως ανακοινώσουν προς τον διοικητήν των εθελοντικών δυνάμεων της Πελοπιοννήσου Σύνταγματάρχην  Παπαδόγκωναν ότι εχάρη εγκαρδίως διά τα επ' ευκαιρία της διασώσεώς του αποσταλλέντα τηλεγραφήματατων εν τη Πελοποννήσω κατά του μπολσεβικισμού μαχομένων εθελοντών.

Ο Φύρερ διαβιβάζει τάς θερμάς του ευχαριστίας και τους χαιρετισμούς του προς όλους τους εθελοντάς.

Εξ άλλου και  ο αρχηγός των SS και υπουργός των Εσωτερικών του Ράιχ Χίμλερ έδωσεν εντολήν όπως διαβιβασθούν προς τον συνταγματάρχην κ.  Παπαδόγκωναν και αι ιδικαί του ευχαριστίαι.

Εφημ. 'Πρωΐα", 13/08/1944 (Αδιάψευστο τεκμήριο)

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<

Ράλλης, Ιωάννης

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

(Πατριωτική ανακοίνωση)

πηγή